Msingi wa ushindi wote juu ya dhambi ni ufahamu kwamba Mungu ni mwenye huruma na mwenye kujaa wema na upendo.
"Bwana asema hivi, Mwenye hekima asijisifu kwa sababu ya hekima yake, wala mwenye nguvu asijisifu kwa sababu ya nguvu zake, wala tajiri asijisifu kwa sababu ya utajiri wake; bali ajisifu na ajisifu kwa sababu hii, ya kwamba ananifahamu mimi, na kunijua, na kunijua, ya kuwa mimi ni Bwana, nitendaye wema, na hukumu, na haki, katika nchi" (Yeremia 9:23-24).
Ikiwa umetembea na Bwana kwa muda wowote, labda umewahimiza wengine kuwa Mungu ni mwenye huruma na kusamehe. Sasa, napenda kukuuliza: Unaposhindwa kwa Bwana, je, ni jambo tofauti la gafla ? Je, Unajikuta ukifanya kazi kupitia hisia za kuwa mwenye hatia na aibu?
Unaweza kusema, "Je, Hatupaswi kuwa na uzoefu huo wakati tunapofanya dhambi?" Hakika, hisia hizo ni matokeo ya asili ya dhambi. Lakini kama watoto wa Mungu hatupaswi kuendelea kwa siku na wiki kufikiri kwamba Baba yetu anadharauliwa kwetu. Kwa sababu ya utoaji wa Kristo msalabani, hatia yote na hukumu inaweza kuinuliwa haraka.
Inaendelea, hata baada ya kutubu, tunaweza kuhisi kwamba tunapaswa kushindwa kushindwa kwa Bwana. Kama Mwana Mpotevu, tunaweza kuwa na Baba anatukumbatia, na kuweka pete kwenye kidole chetu na vazi kwene mgongo wetu. Anatuambia sisi kusahau yaliopita na kufurahia sikukuu aliotayarisha kwa ajili yetu.
Lakini ndani tunaasi, "Sistahili! Nimenda dhambi dhidi ya Bwana, ni lazima nimwoneshe kwamba na omba musamahani."
Wakristo wengi wanaona kama nirahisi kuamini kwamba Mungu aliwasamehe dhambi kubwa za Israeli. Hatuna shida kukubali kwamba alisamehe Ninawi katika Agano la Kale na mwizi aliyekufa katika Agano Jipya. Lakini, isiyo ya kawaida, ni vigumu kwetu kuelewa kwamba wakati tunamgeukia kwa kutubu kwa haraka na kwa upendo hutukubali sisi kama wenye hajawahi kutenda dhambi.