Manabii wanatuonya kwamba tunapomwona Mungu akitikisa mataifa, na nyakati za hatari zinatupata, mwanadamu wetu wa asili ataogopa sana. Ezekieli aliuliza, "Je! Moyo wako unaweza kudumu, au mikono yako inaweza kubaki imara, katika siku nitakapokutendea?" (Ezekieli 22:14).
Wakati Mungu alimwonya Nuhu juu ya hukumu zake zinazokuja na kumwambia ajenge safina, Nuhu "aliingiwa na hofu" (Waebrania 11:7). Hata Daudi mwenye ujasiri, alisema, "Mwili wangu unatetemeka kwa kukucha" (Zaburi 119:120). Na nabii Habakuki alipoona siku mbaya mbele, alilia, "Niliposikia, mwili wangu ulitetemeka; midomo yangu ilitetemeka kwa sauti; uozo uliingia kwenye mifupa yangu; nami nikatetemeka ndani yangu” (Habakuki 3:16).
Hofu iliyowapata hawa watu wacha Mungu haikuwa hofu ya mwili, lakini hofu ya heshima kwa Bwana. Watakatifu hawa hawakuogopa adui wa roho zao lakini waliogopa hukumu za haki za Mungu. Na hiyo ni kwa sababu walielewa nguvu ya kushangaza nyuma ya misiba inayokaribia. Hawakuogopa matokeo ya dhoruba, lakini badala ya utakatifu wa Mungu!
Vivyo hivyo, kila mmoja wetu atapata hofu kubwa katika nyakati zinazokuja za uharibifu na maafa. Lakini hofu yetu lazima itoke kwa kumcha Bwana, na sio kutoka kwa wasiwasi wa mwili juu ya hatima yetu. Mungu anadharau hofu yote ya dhambi ndani yetu, hofu ya kupoteza vitu vya kimwili, utajiri, kiwango chetu cha maisha.
Kote ulimwenguni, watu wamejawa na hofu ya aina hii, kwani wanaona uchumi wa mataifa yao ukizorota. Wanaogopa mafuriko ya kiuchumi yatafagilia mbali kila kitu walichojitahidi kwa maisha yao yote. Ndivyo ilivyo kilio cha makafiri wasio na tumaini. Haipaswi kuwa kilio cha wacha Mungu. Kwa kweli, ikiwa wewe ni mtoto wa Mungu, baba yako wa mbinguni hatavumilia kutokuamini kwako.
Hebu Mungu awe hofu yako na hofu. Aina hiyo ya hofu haiongoi mauti, bali inaongoza kwa uzima!