Mungu aliahidi kwamba utatoka mshindi katika kila vita, aliyevikwa taji ya nguvu zake. “Uinuliwe, Ee Bwana, kwa nguvu zako mwenyewe! Tutaimba na kusifu nguvu zako” (Zaburi 21:13).
Wakristo nyota sana husherehekea ushindi huu na wana furaha hii. Umati kamwe hawajui raha ya roho au amani ya uwepo wa Wakristo katikati ya majaribu yao. Wanazunguka kana kwamba wanaomboleza, wakijifananisha chini ya gumba la ghadhabu ya Mungu kuliko chini ya mabawa yake ya kinga. Wanamuona kama msimamizi wa kazi mkali, siku zote yuko tayari kuleta mjeledi mgongoni mwao. Wanaishi bila tumaini, wamekufa kuliko kuishi.
Mbele ya Mungu, shida ya waumini sio dhambi kwa sababu Yesu alitatua shida yetu ya dhambi mara moja na kwa Kalvari. Hatupii kinubi, "Wakati huu umevuka urefu." Hapana! Mtazamo wake kwetu ni kinyume kabisa. Roho wake anatuwasi kila mara, akitukumbusha fadhili za Baba hata katikati ya kufeli kwetu.
Tunapozingatia dhambi zetu, tunapoteza maoni yote ya kile Mungu anaona zaidi. "Pasipo imani haiwezekani kupendeza; kwa maana yeye amwendeaye Mungu lazima aamini kwamba Yeye yuko, na kwamba Yeye huwapa watu wale wamtafutao" (Waebrania 11:6). Aya hii inasema yote. Suala kubwa la waumini ni uaminifu.
Mungu wetu ni mthawabishaji, na anahangaika sana kutuoga na fadhili zake hata anatubariki mbele ya ratiba. Hii ndio dhana ambayo Baba yetu wa mbinguni anatamani tuwe nayo juu yake. Anajua wakati tutatubu juu ya kushindwa na dhambi zetu. Anajua wakati uaminifu wetu unakuja. Anatamani tuamini asili yake takatifu na nguvu ya utumiaji wa damu ya Mwanawe.
Roho Mtakatifu hufukuza hofu yote kutoka kwetu-hofu ya kuanza, kukamatwa kutoka kwa Mungu, anaonekana huko Roho-kwa kutia ndani ya furaha yake. Tunatakiwa kwenda mbele tukifurahi, kama Daudi alivyofanya, kwa sababu Mungu ametuhakikishia kwamba tutashinda kupitia ushindi ambao tayari ametupatia katika Kristo.