Miili hii ya kifo ni yetu tu ya ukingo na maisha sio katika ukingo. Ni kifungo cha muda ambacho kinahusisha nguvu ya maisha ya milele inayoongezeka, na ya matendo kama mlezi wa muda mfupi wa maisha ya ndani. Ukingo ni ufananisho kwa kulinganisha na maisha ya milele inaovaa.
Kila Mkristo wa kweli amejaa maisha ya milele. Inapandwa kama mbegu katika miili yetu ya kufa ambayo inaendelea kukomaa na lazima hatimaye kuvunja nje ya ukingo ili kuwa aina mpya ya maisha. Uzima huu wa utukufu wa Mungu ndani yetu unatia shinikizo kwenye ukingo, na wakati huo huo uhai wa ufufuo umekomaa, mapumziko ya ukingo. Vikwazo vya bandia vimevunja, na kama kifaranga kinachozaliwa, roho inakuwa huru kutoka gerezani yake. Msifuni Bwana!
Kama mtoto wa Mungu, kwa wakati sahihi, Bwana wetu anaamua ukingo wetu umekamilisha kazi yake, lazima tuache mwili wetu wa zamani. Paulo alisema, "kufa ni faida!" (Wafilipi 1:21). Aina hiyo ya majadiliano ni ya kigeni kabisa kwa msamiati wetu wa wa kiroho wa kisasa. Tunapashwa kuwa na maisha ya waabudaji wa maisha kama vile tuna tamaa ndogo sana ya kuondoka ili kuwa pamoja na Bwana. Lakini Paulo alikuwa mgonjwa? Je! Alikuwa anarekebesha maisha mabaya juu kifo au kuonyesha ukosefu wa heshima kwa maisha ambayo Mungu amembariki? Hakika sio hivo! Paulo aliishi maisha kwa ukamilifu lakini alikuwa ameshinda hofu ya "ugonjwa wa kifo" na akasema, "Ni bora kufa na kuwa pamoja na Bwana kuliko kukaa katika mwili."
Wale wanaokufa ndani ya Bwana ni washindi na sisi ambao tunabaki ni waliopotea. Ninakuhimiza kukazia mawazo yako juu ya mji wa utukufu ambao Mungu amewaandalia wale wanaokufa katika imani (ona Waebrania 11:16). Mwambie akate Kamba za ulimwengu ili uweze kuangaliya mebele kwa thamani ya kuwepo kwake - wakati wowote upatikanawo.