Mmoja wa wafanyikazi wangu alitoa ripoti kutoka kwa mtu anayefanya kazi nasi. Timu hii ilikuwa imeendesha kwa saa saba kuja kwenye mkutano wetu Nairobi, Kenya. Walikuwa wameketi juu kabisa kwenye balcony. Ulikuwa uwanja mkubwa, na mke wa mwenzetu alikuwa na miwani hii minene sana. Hata kwa miwani, alikuwa karibu kipofu. Maelezo yake ni kwamba hangeweza kuona spika jukwaani, na alijua kulikuwa na skrini nyuma yetu, lakini maneno yalikuwa ukungu mmoja tu; hakuweza kuwaona kabisa.
Tulianza kuwaombea wagonjwa, naye hakushuka madhabahuni; hakuwekewa mikono wala nini. Alikuwa tu pale kwenye balcony. Wakati huohuo, moja ya maombi ambayo Bwana aliweka moyoni mwangu ilikuwa “Bwana, nitaenda tu kuwa na msimamo mkali hapa. Nitakuomba ufungue macho ya vipofu. Hapa hapa kwenye ukumbi huu leo.”
Alifumba macho, akaanza kutokwa na jasho machoni mwake. Huo ni udhihirisho wa ajabu. Sijawahi kusikia hayo hapo awali, sivyo? Kisha akasema kwamba macho yake yalianza kuwaka, na anasema, "Oh! Nafikiri Roho Mtakatifu ananigusa.” Alifurahi sana, na akafungua macho yake, na akafikiri kwamba angeniona kwenye jukwaa na skrini na maneno nyuma yangu. Lakini yeye hakuona.
Kwa kweli, alichanganyikiwa kwa sababu maono yake yalionekana kuwa mabaya zaidi. Aliwaza, “Huyu ni ibilisi! Mungu asingefanya hivi.” Alivua miwani yake na kusema, “Oh! Naweza kuona!" Ni miwani yake minene ndiyo iliyokuwa ikimfanya asiweze kuona maana macho yake yalikuwa yamepona!
Alipotuambia, nilifikiri, “Ndiyo, hivyo ndivyo kanisa linapaswa kuwa. Hivyo ndivyo maisha ya Kikristo yanapaswa kuwa, ambapo tunamsikiliza Roho na kumwomba atupe nguvu na uponyaji, ikiwa anatusukuma hivyo.”
Kama vile Paulo alivyoliandikia kanisa, ndivyo ninavyowaombea ninyi, “Na kwa hiyo… mkiomba mjazwe maarifa ya mapenzi yake katika hekima yote ya rohoni na ufahamu” (Wakolosai 1:9).