Katika Agano la Kale, watoto wa Mungu walikuwa na picha tu ya Mungu kama Baba yao. Daudi alisema, "Kama vile baba awahurumiavyo watoto wake, ndivyo Bwana anavyowahurumia wamchao" (Zaburi 103:13). Isaya alimwita Mungu "Baba wa milele" (Isaya 9: 6), na Yeremia aliandika juu yake, "Utaniita mimi, 'Baba yangu'" (Yeremia 3:19).
Lakini wazee hawa hawakuwa na ufunuo kamili wa Baba wa mbinguni. Yesu mwenyewe alisema, "Manabii walitamani kuona kile unachokiona na kusikia unachosikia, lakini hawakuweza." Wale walio katika Agano la Kale walijua Yehova kwa majina yote aliyowafunulia, lakini hakujifunua kwao kama Baba. Ufunuo huo haukuweza kuja mpaka Mwana alivyomfunulia. Yesu akasema, "Wala hakuna amjuaye Baba, ila Mwana, na ye yote ambaye Mwana apenda kumfunulia" (Mathayo 11:27).
Kristo amekuja kufunua Baba kwa kizazi hiki cha mwisho kwa namna hakuna kizazi kingine kilichomjua. Kila kitu ambacho Yesu alifanya - kutoka kugeuza maji kuwa divai na kuwafufua wafu - ilikuwa kama mahubiri yaliyotolewa. Kazi yake yote ilikuwa maana ya kusema, "Hii ni kazi ya Baba yangu; hii ndivyo alivyo."
"Na ya kuwa sifanyi neno kwa nafsi yangu, ila kama Baba alivyonifundisha ndivyo ninenavyo. Naye aliyenituma yu pamoja nami" (Yohana 8:28-29). Kwa maneno mengine, nimesema kwa uhuru wote katika ardhi hii na wakati nilipoenda barabara za Yerusalemu, Bethlehemu na Yudea, nilikuambia mara kwa mara kwamba kila kitu ninachofanya ni cha Baba. Ikiwa tu ulifungua macho yako na masikio na kukubali neno langu, napenda kukuonyesha. Amefunuliwa!"
Wakati tuna ufunuo wa Baba yetu wa mbinguni - upendo wake, huruma yake, neema yake - tunaweza kusema kwa ulimwengu, "Sikilizeni kile ninachosema na kufanya. Angalia maisha yangu na uone Baba ndani yangu!"