Yesu alijua wanafunzi wake walihitaji aina ya amani ambayo ingewaona kupitia hali yoyote na yote. Aliwaambia wanafunzi wake, "Amani nawaachieni, Amani yangu nawapa" (Yohana 14:27). Neno hili lilipaswa kuwashangaza wanafunzi. Kwa macho yao, ilikuwa karibu ahadi isiyo ya kuaminika: Amani ya Kristo ilikuwa iwe amani yao.
Wanaume hawa kumi na wawili walikuwa wakishangazwa na amani waliyokuwa wameishuhudia kwa Yesu kwa miaka mitatu iliyopita. Mwalimu wao hakuogopa kamwe. Alikuwa mtulivu kila wakati, hakuwahi kuropoka na hali yoyote.
Tunajua kwamba Kristo alikuwa na uwezo wa hasira ya kiroho. Wakati mwingine alikuwa akisisimka, na alijua kulia. Lakini aliongoza maisha yake hapa duniani kama mtu mwenye amani. Alikuwa na amani na Baba, amani mbele ya majaribu, amani wakati wa kukataliwa na kejeli. Alikuwa na amani hata wakati wa dhoruba baharini, akilala juu ya staha ya mashua wakati wengine walitetemeka kwa hofu.
Sasa Yesu alikuwa akiwaahidi watu hawa amani ile ile. Waliposikia haya, wanafunzi lazima walitazamana kwa kushangaa: "Unamaanisha, tutakuwa na amani sawa na yeye? Hii ni ajabu.”
Yesu aliongezea, "si kama vile ulimwengu utakavyokupa" (Yohana 14:27). Hii haingekuwa ile inayoitwa amani ya jamii yenye ganzi, iliyotengwa. Wala haingekuwa amani ya muda ya matajiri na maarufu, ambao hujaribu kununua amani ya akili na vitu vya kimaada. Hapana, hii ilikuwa amani ya Kristo mwenyewe, amani ambayo inapita ufahamu wote wa kibinadamu.
Wakati Kristo aliwaahidi wanafunzi amani yake, ilikuwa kana kwamba alikuwa akiwaambia na sisi leo: “Najua hamuelewi nyakati zinazowakabili. Hamuelewi Msalaba na mateso ambayo nitakabili. Lakini nataka kuingiza moyo yenu mahali pa amani. Hamutaweza kukabili kile kinachokuja bila kuwa na amani yangu ya kudumu ndani yangu. Lazima muwe na amani yangu.”