Prorok Izajasz powiedział o Izraelu: „Biada buntowniczym dzieciom, mówi Pan, którzy radzą się ale nie Mnie i które robią plany, ale nie z Mojego Ducha, aby dodawać grzech do grzechu” (Izajasza 30:1). Hebrajskie słowo Biada tutaj oznacza głęboki smutek i żal z powodu tego, co Bóg określa jako bunt, oznaczający odstępstwo, upartość i odwrócenie się.
Prosto mówiąc, Bóg powiedział, „Mój lud już się Mnie nie radzi. Nie szukają u Mnie prowadzenia i rady. Zamiast tego polegają na cielesnym ramieniu i za każdym razem, kiedy działają nie szukając Mnie, zwracając się o pomoc do świata, dodają grzech do grzechu. Porzucili swoje zaufanie do mocnego ramienia Pana.”
Dzisiaj myślimy o buncie jako o nieposłuszeństwie Słowu Bożemu i zwracaniu się do narkotyków, alkoholu, niemoralności seksualnej i innych wielkich grzechach. Ale bunt o jakim tu mówi Bóg jest o wiele bardziej zasmucający niż te rzeczy. Lud Pana mówił, „Nie zawracajmy tym głowy Bogu; mamy mądrość i zrobimy to sami.”
Boży lud wiedział bardzo dobrze, że mieli ufać Panu w każdej sytuacji bez względu na to jak ona była mało ważna. Psalmy ustawicznie im o tym przypominały: „Moja dusza ufa Tobie i w cieniu Twoich skrzydeł znajdę schronienie” (Psalm 57:1). „Ponieważ byłeś mi pomocnikiem, dlatego będę się radował w cieniu Twoich skrzydeł” (Psalm 63:7).
Pan jest zasmucony kiedy robisz kroki, aby twoje plany się powiodły nie czekając na Jego działanie. Naprawdę chcesz się modlić o wszystko i oddać Bogu kontrolę, ale zbyt często, kiedy pojawia się kryzys i wydaje się, że wszystko idzie zbyt wolno, zaczynasz brać sprawy w swoje ręce. Może jesteś zniecierpliwiony Bożym czasem, ale musisz koniecznie pamiętać, że twoje własne rozumowanie nie przyniesie najlepszego Bożego planu. Słowo obiecuje miejsce schronienia i radości kiedy Jemu zaufamy.