Według słów Jezusa, w oczach Boga Chrystus i Jego Kościół stanowią jedność. Paweł ilustruje to poprzez analogię do ludzkiego ciała. Mówi, że Chrystus jest głową a my jesteśmy Jego ciałem – kością z jego kości, ciałem z jego ciała. „Bóg poddał wszystko pod jego stopy i ustanowił Go głową ponad wszystko dla kościoła, który jest jego ciałem, pełnią Tego, który wszystko we wszystkim wypełnia” (Efezjan 1:22-23). „Gdyż jesteśmy członkami Jego ciała, Jego ciała i kości” (Efezjan 5:30).
Implikacja tutaj jest taka, że kiedy Ojciec umiłował Jezusa przed wiecznością, umiłował również nas. Kiedy człowiek był jeszcze tylko myślą w wiecznych Bożych planach, Pan już liczył nasze części i planował odkupienie: „ W nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem jego, w miłości” (Efezjan 1:4).
W Psalmie Dawid pisze, że był umiłowany przez Boga kiedy był jeszcze w łonie matki. „Tyś mnie wydobył z łona, uczyniłeś mnie bezpiecznym u piersi matki mojej. Na ciebie byłem zdany od urodzenia. Ty byłeś Bogiem moim od łona matki mojej” (Psalm 22:10-11).
„Oczy twoje widziały czyny moje, w księdze twej zapisane były wszystkie dni przyszłe, gdy jeszcze żadnego z nich nie było” (Psalm 139:16). W istocie, Dawid mówi: „Zanim jeszcze zostałem uformowany, Ty już mnie znałeś, Panie. Już wcześniej miałeś policzone wszystkie moje części.”
Bóg ciebie ukochał zanim powstał świat i nie ma końca tej miłości. „A myśmy poznali i uwierzyli w miłość, którą Bóg ma do nas. Bóg jest miłością, a kto mieszka w miłości, mieszka w Bogu, a Bóg w nim” (1 Jana 4:16). Jeżeli trwamy w Bogu, to możemy oczekiwać tego, że Jego miłość będzie odnawiana dla nas każdy dzień. Jaka wspaniała myśl! Nawet kiedy przeżywasz jakieś zamieszanie, możesz wiedzieć, że poprzez to wszystko Ojciec nadal ciebie kocha.