Co to jest z tą wiarą, że nadal wymaga od nas większych doświadczeń? Kiedy już kończymy jedno doświadczenie, które pokazuje, że jesteśmy wierni, nasze serce oświadcza, „Panie, będę ci zawsze ufał we wszystkim,” to przychodzi inny sprawdzian, z jeszcze większą intensywnością. To przeżycie jest wspólne dla chrześcijan po całym świecie.
Zwróć uwagę na coraz większe wymagania dotyczące wiary Abrahama. Bóg mu polecił, żeby spakował rodzinę i udał się do nieznanego miejsca, tylko przez wiarę. Abraham był posłuszny i był bardzo błogosławiony. „Przez wiarę Abraham był posłuszny, kiedy został powołany, aby pójść na miejsce, które miał otrzymać jako dziedzictwo. I poszedł, nie wiedząc dokąd idzie” (Hebr. 11:8).
W pewnym punkcie Bóg powiedział Abrahamowi, żeby spojrzał na gwieździste niebo, mówiąc: „Popatrz teraz na niebo i policz gwiazdy, jeżeli jesteś w stanie je zliczyć . . . takie będzie twoje potomstwo” (1 Mojż. 15:5). Innymi słowy, „Abrahamie, będziesz miał tyle dzieci wnuków i rodziny. Będą tak liczne jak gwiazdy.”
Odpowiedź Abrahama była lekcją dla nas wszystkich; „Uwierzył on Panu, a On poczytał mu to za sprawiedliwość” (15:6). Kiedy Bóg obiecał Abrahamowi i Sarze syna w starym wieku, Abraham uwierzył Bogu i narodził się Izaak. A kiedy Bóg prosił go, żeby złożył Izaaka na ołtarzu, znowu był posłuszny i jego syn został mu przywrócony. Abraham ciągle na nowo pokładał swoją wiarę w Bogu i został uznany z sprawiedliwego w oczach Pana.
Kiedy Abraham skończył sto lat, przeżywał niesamowite doświadczenia wiary i przez to wszystko, Pismo mówi, że ufał Bogu. Bóg powiedział o tym wiernym, posłusznym człowieku, ”Wybrałem go bowiem, aby nakazał synom swoim i domowi swemu po sobie strzec drogi Pana, aby zachowali sprawiedliwość i prawo”(18:19).
Sam Bóg powiedział o tym mężu wiary, „Ufam Abrahamowi. On udowodnił swoją wiarę.” Jaka to wspaniała rzecz, być uważanym za wiernego w oczach Pana.