Żłóbek w Betlejem mówi bezpośrednio o zmartwychwstaniu Chrystusa! On był w pełni człowiekiem przy narodzeniu -- Krew Marii odżywiała go w jej łonie -- ale jego narodzenie było początkiem wieczności. Czytamy: „Lud, pogrążony w mroku, ujrzał światłość wielką, i tym, którzy siedzieli w krainie i cieniu śmierci, rozbłysła jasność” (Mt 4:16). Jasność, o której tu mowa była życiem wiecznym -- wzbudzeniem z martwych.
Ozeasz prorokował o przyjściu Mesjasza: „Mamże ich wyzwolić z krainy umarłych, od śmierci ich wykupić? O, śmierci, gdzież są twoje plagi, o, piekło, gdzież jest twoja zaraza?” (Ozeasz 13:14). Kiedy Jezus przyszedł na świat, wypełnił to proroctwo, mówiąc, „Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. A kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze na wieki” (Jan 11:25-26).
Jezus pyta, „Czy wiesz dlaczego tu jestem? Czy wiesz dlaczego urodziłem się w ubóstwie, podziwiali mnie pasterze, mędrcy przynieśli dary, a aniołowie tej nocy śpiewali? To dlatego, byś mógł mieć życie wieczne.”
Tak, sam Jezus łączy swoje narodzenie ze zmartwychwstaniem: „Zstąpiłem bowiem z nieba, nie aby wypełniać wolę swoją, lecz wolę tego, który mnie posłał. A to jest wola Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał żywot wieczny, a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym” (Jan 6:38-40 podkreślenie dodano).
Zmartwychwstałe życie jest już dla nas dostępne - w tym życiu. Mamy obietnicę: „Abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my nowe życie prowadzili” (Rzym. 6:4).
Miejmy w pamięci zmartwychwstanie, obchodząc święta Bożego Narodzenia w tym roku. Niech przykład żłóbka będzie pomostem -- Chrystus uczynił pomost pomiędzy ziemią i niebem i dał nam życie wieczne z naszym odkupicielem. To wspaniała pamiątka świąt Bożego narodzenia!