Sednem prawdziwego poselstwa o łasce nie jest pozwalająca na wszystko ewangelia, ale nauczanie prawdziwej świętości!
„Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa” (Tytusa 2:11-13)
Według Pawła, nie chodzimy w łasce, póki nie odrzucimy świeckiego zepsucia. Jeżeli nie postanowimy, poprzez moc Ducha Świętego prowadzić życia pobożnego i sprawiedliwego, oczekując w każdej chwili przyjścia Pana, to nie znamy Bożej łaski.
Zbyt wielu chrześcijan chce przebaczenia – ale to wszystko. Nie chcą być uwolnieni z obecnego świata, ponieważ go kochają. Są przywiązani do swoich grzechów i nie chcą zrezygnować ze świeckich przyjemności. Dlatego trzymają się doktryny, która mówi, „Mogę żyć tak, jak chcę – póki mówię, że wierzę.” Niestety, ci chrześcijanie nie chcą słuchać o posłuszeństwie, pokucie i zaparciu się siebie. Wolą żyć w tym świecie bez ograniczeń.
Paweł pisze, „A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą , co jest dobre, miłe i doskonałe” (Rzymian 12:2). Mamy odłączyć się od tego świata całkowicie i upodobniać się tylko do Chrystusa!
Jezus usprawiedliwia nas prze wiarę w jakimś celu – by nas umocnić posilić, byśmy dali odpór diabłu i przezwyciężali ten świat w mocy Ducha Świętego. Tak, Jezus umarł za nas, byśmy mieli życie wieczne, ale również, byśmy cieszyli się wyzwoleniem z obecnego zła na świecie.
„[Jezus Chrystus] wydał samego siebie za grzechy nasze, aby nas wyzwolić z teraźniejszego wieku złego według woli Boga i Ojca naszego” (Galacjan 1:4).