„A Piotr i Jan wstępowali do świątyni w godzinie modlitwy, o dziewiątej. I niesiono pewnego męża, chromego od urodzenia . . . prosił o jałmużnę. I rzekł Piotr: Srebra i złota nie mam, lecz co mam, to ci daję: W imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, chodź . . . natychmiast też wzmocniły się nogi jego i kostki, i zerwawszy się, stanął i chodził” (Dz. Ap. 3:1-2; 6-8).
Piotr i Jan właśnie zostali napełnieni Duchem Świętym w dzień Pięćdziesiątnicy i oglądali więcej cudów niż kiedykolwiek przedtem.
Pewnego dnia, kiedy szli do świątyni, żeby się modlić, spotkali chromego człowieka przy bramie zwanej Piękną. Widzieli tego człowieka wcześniej wiele razy, ale tym razem, kiedy prosił o jałmużnę, powiedzieli: „Spójrz na nas.” Człowiek ten myślał, że chcą mu dać pieniądze, ale zamiast tego kazali mu wstać i chodzić – w imieniu Jezusa. Kiedy ten człowiek wyskoczył i zaczął chodzić, wszyscy, którzy to widzieli, byli pełni zdziwienia i zaczęli wielbić Boga.
Co za wspaniały czas, majestatu Bożego w działaniu. Byli zdziwieni i zgromadzili się razem, żeby omówić to co właśnie widzieli. Biblia mówi, że ten człowiek, który został uzdrowiony, „trzymał się Piotra i Jana” (zobacz werset 3). Jego serce zostało ujęte i mówił, „Nie odejdę od tej cudownej obecności Bożej.”
Każdy wierzący powinien wołać, „Panie, pokaż mi Swoją chwałę. Obejmuję Twoje cudowne dzieła, Boże. Nie jestem zadowolony z małych części – chcę pełni Twojej chwały w moim życiu i będę się trzymał Słowa. Ojcze, chcę Ciebie całego.” Ojciec kocha serce, które Go szuka – i kiedy On dokonuje potężnego działania w tobie, trzymaj się Jego całym sercem!