Kiedykolwiek Duch przychodzi, zawsze są dwie rzeczy jako dowód: duch łaski i duch błagania. „I wyleję na dom Dawida i na mieszkańców Jerozolimy Ducha łaski i błagania” (Zachariasza 12:10).
List do Tytusa mówi nam, że łaska jest nam dana, jako moc nad grzechem, żeby nam umożliwić prowadzenie życia trzeźwego i świętego. „Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa” (Tytusa 2:11-13).
Cudowna miara tej łaski była obecna w ludziach Bożych od czasu Pięćdziesiątnicy. Duch Święty posyłał przekonania o grzechu do wszystkich narodów, nauczając wierzących każdej rasy i języka jak się wyrzekać bezbożności. Rezultatem byli ludzie, którzy żyją trzeźwo i sprawiedliwie i oczekują na przyjście Jezusa.
Ja wierzę, że Zachariasza 12 jest proroctwem, że w ostatecznej godzinie Duch Święty zstąpi w potężny sposób na Boży lud, z duchem łaski, który odwróci ich całkowicie od wszelkiej świeckości. To wytworzy w nich czystość serca. Boży ludzie obudzą się do prawdziwego „zwiastowania łaski” - która przekonuje ludzi o każdej ukrytej rzeczy w ich życiu. Kaznodzieje będą głosić przekonujące, obnażające grzech kazania jak nigdy dotąd w historii. Wszelka nieprawość, bezbożność i głupota będą obnażone i ci w domu Bożym będą odczuwali „presję”, żeby robić to co jest właściwe.
Kaznodzieje po całym świecie, którzy byli letni, będą poruszani przez Ducha Świętego. Bóg ich uderzy przekonaniem o Jego łasce i powie im, „Świat się rozpada i niedługo staniecie przede Mną. Zacznijcie mówić do serc ludzi z namaszczeniem Ducha Świętego.”