Kiedy Adam i Ewa zjedli zakazany owoc w Ogrodzie Eden, ukryli się przed Bogiem, bo usłyszeli Jego kroki w Ogrodzie w chłodzie dnia (patrz 1 Mojż. 3:8). Również kiedy Dawid zgrzeszył z żoną jednego ze swoich głównych żołnierzy i zaaranżował, by ten człowiek został zabity w bitwie, aby potem mógł poślubić tę kobietę, widzimy, że Dawid skrył się w sobie. Odmówił pójścia na wojnę i ukrył się w swoim pałacu. Przegrał walkę i bał się stanąć przed Bogiem z ukrywanym grzechem.
Dawid nigdy nie myślał, że ten grzech nie wyjdzie na jaw; wręcz przeciwnie, był człowiekiem strapionym, żyjącym z poczuciem winy i w bólu serca napisał: „Nie odrzucaj mnie od oblicza swego i nie odbieraj mi swego Ducha świętego! Przywróć mi radość z wybawienia twego” (Psalm 51:13-14).
W przypadku Adama i Ewy, jak również Dawida, Bóg okazał obfite błogosławieństwo, ale wtedy wszedł grzech. Oni ukryli się przed Bogiem w poczuciu winy, ale ich kochający Ojciec szukał ich z powodu swojej wielkiej miłości i przyprowadził ich z powrotem do społeczności z Nim.
Tak samo, jeżeli ty uciekasz od Boga z powodu nie wyznanego grzechu, On widzi twoją agonię i smuci się z tego powodu. On nie ma przyjemności w oglądaniu ciebie w bólu i zrobi pierwszy krok, by na nowo pojednać cię z Jego sercem. On może posłać kogoś, by cię napomniał i zachęcił tak, jak posłał proroka Natana do Króla Dawida (patrz 2 Samuela 12:1-15), albo użyć innego sposobu. Ale Jego miłość do ciebie nie pozwoli Mu przyglądać się i nic nie zrobić.
Miłosierdzie Boże jest całkowicie niezależne ode mnie! Ale jeżeli jesteś złamany przed Nim, chociaż konsekwencje twojego grzechu mogą być bolesne, Jego łaska umożliwi ci wyjście z ukrycia i odnowienie twojej relacji z Nim.