Chodzenie przed Panem z doskonałym sercem jest możliwe! Bóg powiedział do Abrahama, „Jam jest Bóg Wszechmogący, trwaj w społeczności ze mną i bądź doskonały!” (1 Mojż. 17:1).
Dawid postanowił w swoim sercu, że będzie posłuszny temu przykazaniu i powiedział, „Nauczę się drogi doskonałej . . w domu swoim będę chodził w niewinności serca” (Psalm 101:3).
Polecenie Pana, by być doskonałym, widzimy również w Nowym Testamencie, kiedy Jezus powiedział, „Bądźcie wy tedy doskonali, jak Ojciec wasz niebieski doskonały jest” (Mat. 5:48).
Doskonałość nie oznacza serca bezgrzesznego i bez zarzutu. Przecież Dawid, o którym jest powiedziane, że miał doskonałe serce przed Bogiem, często zawodził Pana. Na liście jego grzechów jest cudzołóstwo i morderstwo.
Podstawowa definicja doskonałego, to: pełnia, dojrzałość. W języku hebrajskim i greckim ta definicja obejmuje uczciwość, bycie bez zmazy, całkowicie posłuszny. Oznacza również, dokończyć to, co zostało rozpoczęte; wykonanie całości.
Serce doskonałe, to serce wrażliwe. Ono szybko i całkowicie odpowiada na wołanie Pana, na szept i ostrzeżenia. Takie serce mówi zawsze, „Mów Panie, bo twój sługa słucha. Pokaż mi drogę, którą mam iść.” Chrystus objawia się tym, którzy chodzą przed nim z sercem słuchającym i wrażliwym.
Doskonałe serce chce również, by Duch Święty oświecał ukryte miejsca; by ujawniał wszystko, co nie jest podobne do Chrystusa. Takie serce woła z Dawidem, „Badaj mnie, Boże, i poznaj serce moje, Doświadcz mnie i poznaj myśli moje! i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej” (Psalm 139:23-24).
Kiedy dzielisz z nim słodką społeczność, on będzie cię stale przygotowywał, byś przychodził przez jego święte oblicze jako czyste naczynie -- tworząc w tobie serce doskonałe.