Wszyscy dobrze znamy tą historię. Król Nebukadnesar, władca Babilonii zgromadził wszystkich liderów z jego rozległego imperium, by uczcili jego fałszywych bogów. Król wystawił olbrzymi, złoty posąg i ci liderzy – zarządcy, ministrowie i urzędnicy jego prowincji – wraz z ludźmi z jego kraju mieli przyjąć dekret króla i pokłonić się temu posągowi. Jeżeli tego nie zrobią, czeka ich natychmiastowa śmierć.
Szadrach, Meszach i Abednego, trzej wyjątkowi Hebrajczycy, byli wzięci do niewoli i do pałacu, wyuczeni języka i wyznaczeni jako liderzy w tym rządzie. Kiedy król Nebukadnesar rozkazał wszystkim, by pokłonili się przed tym fałszywym bogiem, ci trzej odmówili. Zazdrośni liderzy natychmiast donieśli królowi, który się rozgniewał i kazał ich przywołać. Zagrzmiał, „Jak śmiecie wy, członkowie mojego rządu sprzeciwiać mi się!”
W tamtych czasach przestępujący dekrety króla byli wrzucani do rozpalonego pieca. Król rozkazał, by ten piec rozpalić siedmiokrotnie bardziej, niż zazwyczaj i dał jeszcze raz szansę : „Szadrachowi, Meszowi i Abednegowi: „Kto może was wyrwać z moich rąk?” Oni odpowiedzieli, „Jeżeli nasz Bóg, któremu służymy, może nas wyratować, wyratuje nas z rozpalonego pieca ognistego i z twojej ręki, o królu” (Daniel 3:17).
Możesz być pewien, że ci trzej młodzi mężczyźni czuli żar rozpalonego pieca i jestem pewien, że nic chcieli umierać. Ale oni mieli niesamowitą wiarę, zaszczepioną w ich sercach przez Ducha Świętego i stali nieugięci. Król i świta króla widzieli ich, jak byli związani i wrzuceni do pieca.
Wyobraź sobie ich zdumienie, kiedy zobaczyli tych mężczyzn chodzących wolno po rozpalonych węglach – wraz z czwartym Człowiekiem w piecu! Ich więzy opadły, a oni podnieśli swoje ręce, wielbiąc Boga! W ich kryzysie był z nimi Jezus i wyszli z tego ognia, jako świadectwo dla wszystkich.