Słyszeliście o modlitwie wiary, ale ja uważam, że jest też lustrzane odbicie tej modlitwy, która jest oparta na ciele – modlitwa niewiary. Taka modlitwa jest całkowicie nieakceptowalna dla Boga; właściwie Pismo mówi, że jest ona grzeszna w Jego oczach.
Mojżesz, bogobojny, modlący się człowiek, który wypełniał Boże powołanie na każdym kroku, doszedł w swoim życiu do kryzysu. Król Faraon ścigał Izraelitów i nie było absolutnie żadnej nadziei na ucieczkę z wyjątkiem tego, żeby przejść przez Morze Czerwone. Mojżesz wiedział w swoim sercu, że ten kryzys był przygotowany przez Boga, ale paniczne krzyki setek tysięcy ludzi brzmiały w jego uszach, więc poszedł na samotne wzgórze i głośno wylał swoje serce w modlitwie. Bóg nie potraktował jego całonocnego wołania uprzejmie, ponieważ był to dowód na korzeń niewiary w jego sercu.
Wątpię, czy kiedykolwiek słyszałeś, żeby Pan ci powiedział: „Przestań wołać, wstawaj z kolan.”Ale Pan zganił Mojżesza, „Dlaczego wołasz do Mnie?” (2 Mojż. 14:15). Dosłowne Hebrajskie znaczenie tego słowa jest takie: „Dlaczego wrzeszczysz na Mnie?”
Dlaczego Bóg tak powiedział do Mojżesza? Bo kiedy Bóg powołał Mojżesza, żeby wyprowadził Izraela, to obiecał, że da mu głos, którego ludzie będą słuchać (zobacz 2 Mojż. 3:18). Jednak Mojżesz odpowiedział z niewiarą, „Ale jeśli mi nie uwierzą i nie będą słuchać mojego głosu; załóżmy, że powiedzą, „Pan ci się nie ukazał” (4:1).
Pomyśl o tym jak głupia była niewiara Mojżesza. Poprzez Bożą moc on już dokonał niesamowitych cudów i później przeżył osobiste intymne spotkanie twarzą w twarz z Bogiem. Ale tu nad Morzem Czerwonym wahał się w niewierze i Bóg rozkazał, „Przyjmij duchowy autorytet nad tym kryzysem i idź naprzód z wiarą. Za kilka godzin będziecie tańczyć z radości.”
Kiedy przeżywamy osobisty kryzys, możemy przekonywać sami siebie, że modlitwa jest najważniejszą rzeczą jaką możemy zrobić. Ale przychodzi czas, kiedy Bóg wzywa nas do działania, żebyśmy byli posłuszni Jego Słowu z wiarą, żeby nasze modlitwy nie były zanoszone w niewierze.