W Starym Testamencie lud Boży opuszczał Boga wiele razy, ale za każdym razem On ich odnawiał i błogosławił im niesamowicie. Pan miał wszelkie prawa odrzucić Izrael, ale pozostał im zawsze wierny. Nehemiasz podsumowuje tę cudowną prawdę o Bożej naturze:
„Lecz gdy znów zażyli spokoju, zawrócili do czynienia zła przed tobą… Wtedy znowu wołali do ciebie i Ty wysłuchałeś ich z niebios, i wyrwałeś ich wiele razy według obfitego
miłosierdzia twego.. . Dzięki obfitemu miłosierdziu twojemu nie wygubiłeś ich i nie opuściłeś, gdyż Ty jesteś Bogiem litościwym i miłosiernym” (Nehemiasz 9:28,31).
Prorok Izajasz znał ten aspekt Bożej natury. Tak, jak Mojżesz przed nim, Izajasz głosił o Bożym sądzie z powodu grzechu. Mówił o ciemnych dniach desperacji, które przyjdą na żyjących w ciągłej rebelii. Ale podczas jednego z najbardziej bezpośrednich przesłań, Izajasz zatrzymał się, by przekazać to stwierdzenie:
„Wspominam dowody łaski Pana, chwalebne czyny Pańskie, zgodnie ze wszystkim, co nam Pan wyświadczył, tę wielką dobroć, jaką okazał domowi izraelskiemu według swojego miłosierdzia i obfitości swoich łask” (Izajasz 63:7).
Wszędzie, gdzie Izajasz spojrzał, widział odstępstwo Izraela. Ale pomimo tego patrzył w ich serce i przypominał objawienie tego, jaki Bóg jest naprawdę. Zaczynał wielbić Boga za Jego wierność: „Panie, zgrzeszyliśmy przeciw Tobie i odwróciliśmy się od Twojego Ducha Świętego. Wybaw nas znowu przez Twoje wielkie miłosierdzie. Okaż nam współczucie. Jesteś pełen miłosierdzia.”
Później prorok Joel przekazał mocne ostrzeżenie, ale nawet, kiedy prorokował o masowym trzęsieniu ziemi i zaćmieniu słońca i księżyca, nagle zaczął mówić o miłosiernej naturze Boga.:
„Nawróćcie się do Pana, swojego Boga, gdyż On jest łaskawy i miłosierny, nierychły do gniewu i pełen litości” (Joel 2:13).
Kochani, są chwile, kiedy musimy pamiętać objawienie miłosierdzia Pana dla nas samych.