„ Abyście już więcej nie postępowali, jak poganie. . . Ale wy nie tak nauczyliście się Chrystusa . . .
jeśliście tylko słyszeli o nim i w nim pouczeni zostali, zewleczcie z siebie starego człowieka. . . a obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy” (Efezjan 4:17,20-24).
Paweł nie zapomina o stawianiu wyzwania Efezjanom w sprawie zwyciężania grzechu. Właściwie on nie waha się głosić o grzechu. Przedstawia odważnie temat, chociaż są to napełnieni Duchem, gorliwi wierzący, którzy wytrwali w prześladowaniu i byli świadkami dla tysięcy ludzi. Dlaczego decydował się przedstawiać sprawę grzechu wśród tak wspaniałych chrześcijan? Ponieważ grzeszymy – prosto i na temat. Wszyscy mamy skłonność, aby wracać z powrotem do grzechów, z których zostaliśmy uratowani. To wcale nie oznacza, że utraciliśmy nasze zbawienie, ale przyjemność naszej relacji z Chrystusem jest zagrożona, ponieważ grzech łamie to uczucie intymności, bliskość i świeżość jego obecności.
Paweł mówi o „starym ja, czy starym człowieku”, który wpada z powrotem we wzór grzeszenia w dziedzinie, w której byliśmy słabi. W Efezjan 4:18 i 19 wspomina zaciemnione zrozumienie, twardość serca, oszustwo, chciwość, zmysłowość, a to tylko niektóre - z grzechów, które wkradają się do naszego życia nawet kiedy chodzimy z Chrystusem. Ale podaje lekarstwo! Chrystus uzdolnił nas, żebyśmy zrzucili z siebie starego ja – starą naturę – i trzymali go z daleka od siebie.
„Dlatego jeżeli ktoś jest w Chrystusie, to jest nowym stworzeniem. Stare przeminęło; oto wszystko stało się nowe” (2 Kor. 5:17). Bóg jest po twojej stronie, a ty jesteś po Jego stronie. On chce, żebyś był wolny od grzechu bardziej niż ty chcesz być wolny; On chce, abyś był święty, więcej niż ty chcesz być święty. Kiedy chodzisz ze swoim Panem w wolności, pozwalaj mu, żeby ustawicznie tworzył nowe życie i drogę do zwycięstwa!