Bożym zamiarem dla nas jako Jego dzieci nigdy nie było to, żebyśmy byli duchowymi żebrakami, biednymi w rzeczach Pana. Wręcz przeciwnie, On chce, abyśmy byli obfitującymi sługami, którzy cieszą się objawieniem wszystkich wielkich rzeczy, jakie On dla nas przygotował!
„Głosimy tedy, jak napisano: Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują. Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże” (1 Kor. 2:9-10).
Paweł mówi nam, „Nasi przodkowie nie mogli nawet zacząć pojmować tych wszystkich wielkich rzeczy, jakie Bóg przygotował. To nigdy im nie przyszło na myśl. Ale nie ma powodu, żebyśmy my byli ślepi na te rzeczy i żyli nie wiedząc co do nas należy. Nasze oczy muszą widzieć, nasze uszy słyszeć, musi to wejść do naszych serc i umysłu. Ponieważ my jesteśmy tymi, dla których Bóg to wszystko przygotował i Duch Święty nam to objawił!”
„A myśmy otrzymali . . . Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył. . . Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego. . . gdyż należy je duchowo rozsądzać” (2:12 i 14).
Biblia mówi, że mamy szukać Go dla objawienia Jego wielkiego dobrodziejstwa, ale ja wierzę, że większość chrześcijan nie korzysta szczerze z mocy tych obietnic. Czytaliśmy je wiele razy, ale są one dla nas tylko martwymi literami. Potrzebujemy wołać: „Panie, objaw mi co przygotowałeś, abym mógł się o nie starać dla Twojej chwały.”
Nie daj się łatwo zniechęcić, czy zmęczyć czynieniem dobra. Spędzaj czas z twoim Ojcem i niech Jego obietnice penetrują twoje serce i napełniają cię wiarą i nadzieją!