Jak reagujemy na odrzucanych przez społeczeństwo? Co nasza kultura robi z biednymi, uzależnionymi, alkoholikami, członkami gangów, gejami, chorymi na AIDS, grzesznikami? Jeszcze ważniejsze jest, co Ciało Chrystusa robi z nimi? Czy widzimy ich, jako ludzi potrzebujących pomocy, zagubionych i szukających sposobu wyjścia z ich desperacji i zniewolenia? Czy może udajemy, że oni nie istnieją? Czy trzymamy ich z dala od siebie, by ich nie widzieć, by nie musieć się nimi zająć?
Zapomnieliśmy, co Jezus uczynił dla nas. Zapomnieliśmy, że bez Jego zbawiającej łaski, bylibyśmy tak samo zgubieni, bez nadziei i ślepi, jak oni. Gdyby zabrać nam nasze ładne ubrania, samochody, nasze domy i biżuterie, naszą pracę, nasze zdrowie, siły i wiarę, to my też bylibyśmy niechciani. Bez Jezusa jesteśmy niczym! Bez współczucia nie mielibyśmy miejsca w Bożym królestwie i prawa, by nazywać się synami i córkami Króla.
Wiele razy w Piśmie widzimy Jezusa, który zbacza z drogi, by dotknąć życia jednej osoby. Nawet w tłumie często skupiał się na potrzebach biednego żebraka, prostytutki, celnika, rybaka, chromego i ślepego. On nie widział tłumów; On widział ludzi, dusze szukające pomocy.
Wyobraźcie sobie wpływ, jaki moglibyśmy mieć na świat, gdyby każdy kaznodzieja, pastor, ewangelista i wierzący dzisiaj tak patrzył na ludzi. Obyśmy mogli odstawić na bok nasze potrzeby, nie zwracając uwagi na siebie, a zamiast tego skupili się na potrzebach innych, na twarzach samotnych, na oczach pełnych bólu i zamieszania na każdym miejscu świata.
„Wyjdź prędko na place i ulice miasta i sprowadź tutaj ubogich i ułomnych, i ślepych, i chromych” (Łk 14:21).
Nicky Cruz, znany w wielu krajach ewangelista i płodny autor, nawrócil się do Jezusa Chrystusa z życia przemocy i przestępstw, po spotkaniu Dawida Wilkersona w Nowym Jorku w roku 1958. Historia jego dramatycznego nawrócenia została opowiedziana najpierw przez Dawida Wilkersona w książce Krzyż i Sztylet, a później w jego własnej książce Nicky Cruz Opowiada, która stała się bestsellerem.