Co stało się z pokutą? Obecnie bardzo rzadko słyszymy to słowo w kościołach. Pastorzy rzadko wzywają swoje zgromadzenia do smucenia się z powodu ranienia Chrystusa swoimi grzechami. Zamiast tego z wielu kazalnic słyszymy obecnie, „Tylko wierz. Przyjmij Chrystusa i będziesz zbawiony.” Tekst używany na usprawiedliwienie tego przesłania znajduje się w Dz.Ap. 16:30-31: „Panowie, co mam czynić, abym był zbawiony? A oni rzekli: Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony.”
Pierwsze kazanie, jakie Jezus przekazał, kiedy wrócił z pustyni, gdzie był kuszony, to było przesłanie o pokucie: „Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios” (Mt 4:17).
Jezus mówi o swojej misji, „Nie przyszedłem bowiem wzywać sprawiedliwych, lecz grzeszników” (Mt 9:13).A do Galilejczyków powiedział, „Powiadam wam, lecz jeżeli się nie upamiętacie, wszyscy podobnie poginiecie” (Łuk. 13:3). Ewangelia Jezusa mówi o pokucie!
Jan Chrzciciel również głosił pokutę. Jego przesłanie do Żydów było proste i bezpośrednie: „[On] przyszedł, każąc na pustyni judzkiej i mówiąc: Upamiętajcie się, albowiem przybliżyło się Królestwo Niebios” (Mt 3:1-2).
Ludzie przychodzili zewsząd, by słuchać kazań Jana, a on im mówił w dobitnych słowach, „Mesjasz wkrótce pojawi się wśród was, więc lepiej przygotujcie się na jego spotkanie! Możecie być podnieceni, że on przychodzi, ale ja wam mówię, że wasze serca nie są przygotowane, ponieważ trzymacie się swoich grzechów!”
Jan ostrzegał ludzi, że muszą się rozprawić ze swoimi grzechami, zanim będą mogli naśladować Zbawiciela. Pełne, literalne znaczenie słowa „pokuta” w Nowym Testamencie, to „czuć skruchę i robić sobie wyrzuty za swoje grzechy przeciwko Bogu; być skruszony; chcieć zmienić kierunek.”
„Albowiem smutek, który jest według Boga, sprawia upamiętanie” (2 Kor 7:10). Prawdziwy smutek prowadzi do upamiętania - a to powoduje, że chcesz się zmienić!