Wielu ludzi jest sfrustrowanych, bo chociaż mają dużą wiedzę o Słowie Bożym, mają niewiele życiowego doświadczenia, by według niego żyć. Bóg chce, byśmy to połączyli i według tego żyli.
W Starym Testamencie, nawet w czasach Jezusa, intensywne studiowanie Słowa Bożego było integralną częścią żydowskiego życia Dziecko hebrajskie zaczynało szkolę w wieku sześciu lat, a jego edukacja rozpoczynała się od słów: „Słuchaj, Izraelu! Pan jest Bogiem naszym, Pan jedynie!” (5 Mojż. 6:4). Od szóstego roku do dziewiątego studiowało Torę i Pięcioksiąg, czyli pierwszych pięć ksiąg Biblii. Niektórzy historycy mówią, że najzdolniejsze dzieci uczyły się na pamięć całej Tory. Zdumiewające!
„Skosztujcie i zobaczcie, że dobry jest Pan” (Psalm 34:5). Rabin nalewał miodu na tablicę w klasie, moczył palec w miodzie i pozwalał, by dzieci go skosztowały. Kiedy miód był starty z tablicy, pojawiały się litery lekcji. To rozkoszny sposób rozpoczynania edukacji. Kiedy dzieci robiły postępy w nauce, rozwijały cudowną żydowską charakterystykę debaty między sobą - uczyły się, jak się różnić.
W czasach Jezusa „ Pewien uczony w zakonie wystąpił i wystawiając go na próbę, rzekł: Nauczycielu, co mam czynić, aby dostąpić żywota wiecznego?” ( Ew.Łukasza 10:25) Ten zdolny młody uczony był prawdopodobnie zachwycony tym, że mógł debatować z Mistrzem, ale Jezus odpowiedział: „Co napisano w Zakonie?” (10:26). „A ten, odpowiadając, rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej, a bliźniego swego, jak siebie samego” (10:27). Jezus odpowiedział mu w wierszu 28, „czyń to, a będziesz żył” wzywając go do działania!
Potem Jezus opowiedział podobieństwo o Miłosiernym Samarytaninie, rzucając wyzwanie temu młodemu prawnikowi i przez to wywrócił jego świat do góry nogami. Wyjaśnił, że nie wystarczy znać lub dyskutować o Słowie, trzeba według niego postępować.
Wezwanie Jezusa wykracza daleko poza słuchanie i zapamiętywanie jego słów; musimy je wykonywać praktycznie.