„O, ty nieszczęśliwe, burzą miotane, nie pocieszone! Oto Ja położę twoje fundamenty na turkusach, a twoje mury założę na szafirach. I uczynię twoje blanki z rubinów, a twoje bramy z karbunkułów, a wszystkie twoje wały z drogich kamieni. I wszyscy twoi budowniczowie będą uczniami Pana, a twoje dzieci będą miały wielki dobrobyt” (Izajasz 54:11-13).
To jest zdumiewające proroctwo! Te drogocenne kamienie wspomniane w wersecie 12, to skarby. Większość z nas wie, że diament był kiedyś kawałkiem węgla, który był obrabiany przez naturę przez lata. Słowo Boże mówi nam, „twoje utrapienia są po to, by cię zmienić w coś pięknego – coś cennego dla Mnie.”
„Blanki z rubinów” są typem kwarcu, oczyszczonego przez ogień. Aspekt „okna” ma do czynienia z oczami lub wizją. Bóg mówi, że zaufanie Jemu w utrapieniach da ci wyraźną wizję, rozsądek. Pozwoli ci widzieć to, co niewidzialne – z kryształową przejrzystością!
Większość biblistów wierzy, że określenie „bramy z karbunkułów” dokładniej znaczy „bramy z pereł.” Perły formują się z ziarenka piasku w ciele ostrygi. Ziarenko przedostaje się z płynem, a potem się ociera i rani, aż staje się perłą.
Kiedy myślisz o takim ocieraniu, irytacji i tarciu w twoim życiu, czy możesz sobie wyobrazić formowanie perły? Większość z nas czuje tylko ból i drażnienie od pocierania w niewłaściwy sposób; trzeba prawdziwego zaufania, by wyobrazić sobie perłę formowaną przez Boga. Każda perła jest pamięcią cierpienia, bólu, tarcia i czasu.
Ja wierzę, że Izajasz mówi w tym fragmencie o pięknie Jezusa Chrystusa. Innymi słowy, utrapienie, jeżeli pozwolimy mu wykonać pracę, tworzy ludzi, którzy są odbiciem piękna charakteru Chrystusa. Powstają z nas drogocenne skarby, które są ozdobą Świętego Miasta, zstępującego z nieba.