Nasz Ojciec niebiański chce, żebyśmy mieli trwałe zapewnienie o Jego miłości. Jezus załatwił sprawę naszego grzechu na Golgocie i nawet jeżeli czasami zawodzimy, to Duch Święty ustawicznie nam przypomina o miłosierdziu naszego Ojca. Kiedy koncentrujemy się na naszym grzechu, to tracimy z oczu to, czego Bóg pragnie najbardziej: „Bez wiary nie można się podobać Jemu, bo ten, kto przychodzi do Boga, musi wierzyć, że Bóg jest i że nagradza tych, którzy go usilnie szukają” (Hebr. 11:6).
Bóg nagradza i pragnie nas obdarzać swoją miłością, kiedy jesteśmy złamani. Dawid jest przykładem człowieka, który był ubłogosławiony Bożą dobrocią pomimo tego, że popadł daleko w grzech. Znacie historię o tym jak popełnił świadome cudzołóstwo a potem morderstwo, żeby ten jego grzech się nie wydał. Dawid stał się hipokrytą, wystawiając na pośmiewisko Boże błogosławieństwo i sprowadzając hańbę na imię Pana. I chociaż został poważnie zdyscyplinowany, Dawid otrzymał przebaczenie i pełne odnowienie.
Bóg posłał proroka Natana, żeby skonfrontował Dawida z jego grzechem, gdyż był to wielki afront w Jego oczach. Ale pomimo tego Bóg chciał, żeby Dawid wiedział, że zostało mu to przebaczone. Bóg wiedział, że Dawid się złamie i będzie żałował swojego grzechu; ponad wszystko, Bóg wiedział, że Dawid w swoim sercu nie był cudzołożnikiem czy mordercą. Zamiast tego, Dawid był zaskoczony tym grzechem, który go pokonał w chwili słabości.
\W podobny sposób Bóg widzi twoje serce. On wie, że nie obudziłeś się któregoś ranka i postanowiłeś, „Dzisiaj popełnię cudzołóstwo. Stracę panowanie nad sobą i wybuchnę.” Nie, tylko zatwardziali grzesznicy tak się zachowują. Chrześcijanie są zaskoczeni przez grzech; właściwie często nieprzyjaciel ich zalewa wtedy, kiedy są zajęci Bożymi sprawami.
Umiłowany, Bóg policzył twoje łzy zanim jeszcze je wylałeś. On ci przebaczył przy pierwszym żalu i przekonaniu i smutku z powodu grzechu. „Dobroć Boża prowadzi was do upamiętania” (Rzymian 2:4). Jego miłość jest większa niż twoje wszystkie grzechy!