Stary Testament składał się przepisów, które mówiły, „Jeśli zrobisz to lub tamto, Bóg da ci życie, ale jeśli nie, to ominie cię Boże błogosławieństwo.” Oczywiście ludzie stale nie przestrzegali Bożych standardów, ponieważ zakon był święty i w rezultacie ich życie było pogrążone w poczuciu winy i strachu. Kiedy Bóg dał nam Nowe Przymierze, nie ustanowił nowego systemu z nowym zestawem przepisów. Zamiast tego On posłał osobę.
Boże Stare Przymierze nie potrzebowało żadnych zmian, ponieważ Jezus osobiście przyszedł, jako przymierze – błogosławieństwo łaski! Jako ucieleśnienie Nowego Przymierza, On pokazał nam niemożność naszych zdolności do przestrzegania Bożego prawa; właściwie to pierwszym aktem Jego służby na ziemi było uczynienie Bożego prawa jeszcze trudniejszym dla nas. Uczynił to, by nam pokazać, że nigdy tego nie potrafimy przestrzegać bez Jego łaski i siły.
W tym co powszechnie znamy, jako Kazanie na Górze, Jezus mówił o przykazaniu nie zabijaj: „Każdy, kto się gniewa na brata swego bez przyczyny, pójdzie pod sąd” (Mat 5:22). Tak samo odnośnie cudzołóstwa: „Każdy kto patrzy na niewiastę i pożąda jej, już popełnił z nią cudzołóstwo w sercu swoim” (5:28). W tym samym kazaniu wyjaśnił, co to znaczy naśladować Go i żyć życiem błogosławieństwa i zwycięstwa.
Pod Nowym Przymierzem, Boże prawo nie było już zewnętrznym standardem, do którego dążymy. Zamiast tego Jego prawa będą zapisane na naszych sercach, przez Ducha Świętego: „Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany” (Rzymian 5:5). Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym – życiem samego Boga – i przez ten wielki dar możemy żyć dla Niego bez poczucia winy i wstydu.