Dawid był mężem wielkiej wiary, który wyrósł na bogobojnego, mądrego, umiłowanego króla. „Dawid odnosił sukcesy we wszystkich swoich działaniach, gdyż Pan był z nim” (1 Samuela 18:14). Był on mężem modlitwy, uwielbiał Pana tak, jak niewielu ludzi i błogosławił serce Boga swoimi pieśniami. Nikt nie mógł mieć bliższej intymnej społeczności z Panem niż Dawid.
Lubimy czytać o wielu wyczynach Dawida (zabiciu lwów i niedźwiedzi i wielkiego Goliata). Duch Boży był na tym człowieku i Pan wyraźnie miał wielki plan dla jego życia. Ale wtedy król Saul ścigał Dawida z wielkim gniewem i Dawid uciekał ratując życie, ukrywał się w jaskiniach aż zmęczył się walką. Był zmęczony i musiał myśleć, „Jestem tym tak bardzo zmęczony! Jeżeli jestem tak szczególny dla Pana, wybrany na ten czas, to dlaczego jestem w takim wielkim kłopocie?”
W tym czasie desperacji Dawid uciekł do miejsca o nazwie Gat, które było rodzinnym miastem olbrzyma Goliata, którego on zabił. Dawid nie szukał Pana w tej sprawie; po prostu impulsywnie uciekał. Szukając schronienia, Dawid oddal swoje życie w ręce króla Achisza w Gat – i wpadł w pułapkę swojej własnej głupoty.
Chociaż Dawid w tym momencie nie był wierny, to Bóg był nadal wierny w Swoim planie dla Dawida. Bóg go nie przekreślił; właściwie to ustawiał wszystko na właściwym miejscu, żeby zapewnić Dawidowi błogosławieństwo. „Ja namaściłem Dawida na króla – i on będzie królem! Ma on pokorne serce i Mój plan dla niego nadal jest aktualny.”
Może tak jak Dawid, przechodziłeś przez jakiś bezsensowny okres w twoim życiu. Wpośród chaosu działałeś według ciała i wyprzedziłeś Boga. Jeżeli tak, to nie rozpaczaj! Może zboczyłeś z drogi, ale Boży plan jest nadal aktualny. Twój Ojciec pozostaje wierny.