We kennen het verhaal allemaal. Koning Nebukadnezar, heerser van Babylon, riep alle leiders uit zijn verre land bijeen om samen te komen en afgoden te vereren. De koning richtte een enorm gouden beeld op en de rijkelijk aangeklede leiders - gouverneurs, prinsen, magistraten en functionarissen uit de provincies - en al het volk van het land moesten zich conformeren aan het decreet van de koning en buigen voor het beeld. En als ze dat niet deden? Een onmiddellijk doodvonnis.
Sadrach, Mesach en Abednego, drie uitzonderlijke jonge Hebreeuwse mannen, waren gevangen genomen en naar het paleis gebracht. Zij waren getraind in de taal en benoemd tot leiders in de regering. Toen koning Nebukadnezar opdracht gaf dat iedereen zich voor zijn valse god moest buigen, weigerden deze jongemannen. Jaloerse leiders rapporteerden hen onmiddellijk aan de koning, die woedend werd en hen voor zich liet brengen. Hij donderde: "Hoe durft een lid van mijn eigen regering zich tegen mij te verzetten in ongehoorzaamheid!"
In die dagen werden overtreders van de decreten van de koning in een brandende oven geworpen. De koning beval de oven zeven keer heter te maken dan anders en daagde Sadrach, Mesach en Abednego opnieuw uit: "Wie zal je uit mijn handen verlossen?" Ze antwoordden: "Als het moet, kan onze God, Die wij vereren, ons verlossen uit de brandende vuuroven, en Hij zal ons, o koning, uit uw hand verlossen." (Daniël 3:17).
Je kunt er zeker van zijn dat deze drie jonge mannen de hitte van de witgloeiende oven konden voelen en ik weet zeker dat ze niet dood wilden. Maar de Heilige Geest had een oprecht geloof in hun harten geplant en ze waren standvastig en onbuigzaam. De koning en zijn feestgangers keken toe hoe de mannen werden vastgebonden en in de oven werden gegooid.
Stel je hun verbazing voor, toen ze de mannen zagen rondlopen over de kolen – en er was een vierde Man in het vuur! Hun banden vielen af en ze staken hun handen op, God prijzend! Jezus was met hen in hun crisis en zij liepen het vuur uit als een getuigenis voor iedereen.