Het is algemeen bekend dat koning David in een verschrikkelijke zonde viel, overspel pleegde en het met moord afdekte. Bovendien weten we dat David vol was van de Heilige Geest, dus hij moet zich miserabel gevoeld hebben.
De profeet Nathan confronteerde hem en zei: "je hebt Gods naam onteerd." David kon het gewicht van de verschrikkelijke daden die hij had gepleegd niet langer dragen, en hij beleed zijn zonden en bekeerde zich onmiddellijk. Zelfs toen hij nog huilde, verzekerde Nathan hem: "De HEERE heeft ook uw zonde weggenomen; u zult niet sterven" (2 Samuël 12:13).
Toch was het niet genoeg voor David om die zekerheid te horen. Je ziet wel, het is één ding om vergeving te hebben en nog een ander ding om zich ook vrij en schoon te voelen ten opzichte van de Heere. David wist dat vergeving het makkelijkste deel was. Nu wilde hij de dingen met God goed krijgen om ook zijn vreugde terug te krijgen. Daarom riep hij: "Verwerp mij niet van voor Uw aangezicht en neem Uw Heilige Geest niet van mij weg" (Psalm 51:13).
Psalm 51 werd geschreven toen David zich de genadige, lankmoedige (geduldige) aard van de Heere herinnerde. In het derde vers doet hij een beroep op de vergiffenis van God: “Wees mij genadig, o God, overeenkomstig Uw goedertierenheid, delg mijn overtreding uit overeenkomstig Uw grote barmhartigheid.”
David wist precies wat hij moest doen. Hij riep uit "Deze ellendige riep en de HEERE hoorde; Hij verloste hem uit al zijn benauwdheden." (Psalm 34: 6).
"De ogen van de HEERE rusten op de rechtvaardigen, Zijn oren zijn gericht op hun hulpgeroep.... Zij roepen en de HEERE hoort, Hij redt hen uit al hun benauwdheden."
(Psalm 34:16 en 18).
Geliefde heilige, jouw overwinning in elke strijd leert je om bezit te nemen van dit vertrouwen: hoe smartelijk diep je ook bent gevallen, je dient een God die bereid is om te vergeven. Hij is meer dan verlangend om je te genezen. Hij bezit meer goedertierenheid (liefdevolle vriendelijkheid) voor jou dan je ooit nodig zult hebben.