Wanneer we onze levensstijl als Jezus’ volgelingen beschouwen, passen de meesten van ons niet in het Nieuwe Testament-model. Christus zond Zijn twaalf discipelen uit om het goede nieuws te verkondigen, de zieken te genezen en gewillige voorwerpen te zijn om Zijn koninkrijk op aarde tot stand te brengen (zie Marcus 16:15-18). Later zond Hij zeventig discipelen uit met dezelfde instructies (zie Lucas 10:1-16). Hij zei tegen elk van deze groepen: "Alles wat Ik je geleerd heb te doen - het evangelie prediken, de ellendigen genezen en Mijn koninkrijk tot stand brengen - je moet het in Mijn naam doen. Ga nu de wereld in en doe wat Ik je heb geboden.”
Dat is het Nieuwe Testament-model. Maar de kloof daartussen en de manier waarop we ons geloof beleven, is enorm. Aan de ene kant is er Gods wonderkracht, en aan de andere kant is daar onze levensstijl. Wat weerhoudt ons ervan de werken van Jezus te doen? Ik geloof dat dit het is: we moeten ondergedompeld worden in Zijn liefde.
Er is één barrière die ons er meer dan enige andere van weerhoudt moedig te blijven liefhebben zoals Jezus deed. Deze barrière is angst! Wanneer we ons voorstellen dat we de werken van Jezus doen, zijn we bang voor mensen, voor wat ze zouden denken en voor falen. De apostel Johannes spreekt hier rechtstreeks over: "Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit. De vrees houdt immers straf in, en wie vreest, is niet volmaakt in de liefde." (1 Johannes 4:18).
Paulus somt de gaven op die voortkomen uit het bevrijd zijn van angst: "Want God heeft ons niet gegeven een geest van vreesachtigheid, maar van kracht en liefde en bezonnenheid." (2 Timotheüs 1:7). Niets in ons menselijke vermogen kan ons vervullen met een geest van kracht en liefde en een gezonde geest. Dit zijn gaven van God en Hij geeft ze aan iedereen die erom vraagt. Wanneer hij ons bevrijdt van angst, zijn we in staat om mensen lief te hebben met Zijn liefde en hen te dienen in hun diepste behoeften. Zijn liefde verandert alles!