"Petrus nu en Johannes gingen samen naar de tempel tijdens het uur van het gebed, het negende uur. En een man die vanaf de moederschoot kreupel was, werd daarheen gedragen. Men zette hem dagelijks bij de tempelpoort die de Schone genoemd wordt, om een liefdegave te vragen aan hen die de tempel binnengingen… Petrus zei echter: Zilver en goud heb ik niet, maar wat ik heb, dat geef ik u: in de Naam van Jezus Christus de Nazarener, sta op en ga lopen! En hij greep hem bij de rechterhand en richtte hem op, en onmiddellijk werden zijn voeten en enkels vast. En met een sprong stond hij overeind en liep rond, en hij ging met hen de tempel in, lopend en springend en God lovend." (Handelingen 3:1-2 en 6-8).
Petrus en Johannes waren sinds de Pinksterdag vervuld met de Heilige Geest en ze zagen meer wonderen dan ooit tevoren.
Op een dag, toen ze naar de tempel gingen om te bidden, ontmoetten ze een verlamde man bij de Schone Poort. Ze hadden de man al vele malen eerder gezien, maar deze keer, zeiden ze: "Kijk naar ons." De man dacht dat ze hem geld zouden geven, maar in plaats daarvan, bevalen ze hem om op te staan en te lopen - in de Naam van Jezus. Toen de man sprong en begon te lopen, waren allen die het zagen vol van verbazing en begonnen God te prijzen.
Wat een heerlijke tijd volgde, toen de mensen getuige waren van de majesteit van God die aan het werk was. Ze waren vol ontzag en verzamelden zich om te bespreken wat ze zojuist hadden gezien. De Bijbel zegt dat de mens die werd genezen "zich aan Petrus en Johannes vasthield" (zie 3:11). Hij was in zijn hart gegrepen en hij zei: "Ik zal deze bijzondere tegenwoordigheid van God niet loslaten."
Elke gelovige moet uitroepen: "Heere, toon mij Uw glorie. Ik omhels Uw wonderbaarlijke werk, God. Ik ben niet tevreden met kleine porties - ik wil de volheid van Uw glorie in mijn leven en ik zal me aan Uw Woord vastklampen. Vader, ik wil U alleen." De Vader heeft het hart lief dat Hem zoekt - en terwijl Hij een machtig werk in jou werkt, klem je met heel je hart aan Hem vast!