"En ik hoop in de Heere Jezus Timotheüs spoedig naar u toe te sturen, opdat ook ik goedsmoeds mag zijn als ik van uw zaken weet." (Filippenzen 2:19).
Hier zat Paulus in een cel in Rome, zonder te denken aan zijn eigen gemak of zijn moeilijke situatie. Hij was alleen bezorgd over de geestelijke en fysieke toestand van zijn volk en hij zei tegen hen: "Mijn troost zal alleen komen als ik weet dat het je goed gaat - naar geest en lichaam. Dus ik stuur Timotheüs om te zien hoe het jullie vergaat.’
Toen maakte Paulus een alarmerende opmerking: "Want ik heb niemand van gelijke gezindheid, die oprecht voor uw zaken zorg zal dragen." (Filippenzen 2:20). Wat verdrietig! Terwijl Paulus dit schreef, groeide de kerk in Rome en werd deze gezegend. Het is duidelijk dat er goddelijke leiders in de gemeente van Rome waren, maar Paulus zei dat hij geen man had die de gezindheid van Christus met hem deelde. Waarom was dit zo?
"Want zij zoeken allen hun eigen belangen, niet die van Christus Jezus." (Filippenzen 2:21). Blijkbaar had niet één leider in Rome het hart van een dienaar; niemand had zijn eigen reputatie terzijde geschoven en werd een levende offerande. In plaats daarvan was iedereen vastbesloten om zijn eigen belangen na te streven. Niemand had de geest van Christus en Paulus kon dus niemand vertrouwen om naar Filippi te gaan, om een ware dienaar voor die gelovigen te zijn.
Terwijl we vandaag in de kerk rondkijken, zien we dezelfde dingen in veel gemeenten. Voorgangers en ook gemeenteleden gaan op zoek naar de dingen van deze wereld: geld, reputatie, materialisme, succes.
Deze woorden van Paulus kunnen niet worden verzacht: ‘Iedereen is uit op zichzelf. De voorgangers willen alleen zichzelf bevoordelen, daarom is er niemand die ik kan vertrouwen om voor je te zorgen in al je behoeften en pijn - behalve Timotheüs.'
Vrienden, we zijn geroepen om de Kerk van Jezus Christus te dienen en net als Timotheüs moeten we denken in termen van opoffering, liefde en zorg voor anderen.