Voor mij is Jacob, een bedrieglijke en manipulerende man, één van de meest interessante mensen in het Oude Testament. Toch hield God wel heel veel van deze man.
Jakob had zijn tweelingbroer Ezau bedrieglijk van zijn eerstgeboorterecht afgeholpen en de zegen gestolen van zijn vader Izaäk - een zegening die aan Ezau toebehoorde. Toen Ezau hoorde wat Jacob had gedaan, was hij vastbesloten om zijn broer te doden en dat veroorzaakte een lange strijd tussen hen. Maar desondanks bracht de Heere Jakob binnen de lichtkring van de verbondszegen van zijn grootvader, Abraham, en zijn vader Izaäk (zie Genesis 28:14). Toen voegde God deze geweldige zegeningen toe: "En zie, Ik ben met u, Ik zal u beschermen overal waar u heen zult gaan, en Ik zal u terugbrengen in dít land, want Ik zal u niet verlaten, totdat Ik gedaan heb wat Ik tot u gesproken heb!" (Genesis 28:15).
God vertelde hem eigenlijk: "Ik zal je nooit verlaten, Jacob, en je kunt nooit een beweging maken waar Ik niet bij betrokken zal zijn. Mijn doelen zullen in jou worden bereikt, wat er ook gebeurt!"
Wat een belofte! Het is moeilijk voor mij om enig geloof, goedheid of genade in Jakob te vinden, dus hoe zou hij ooit de verbondspatriarch van Gods eeuwige doel kunnen zijn? Eigenlijk zou ik de Heere willen vragen: "Wat hebt U in deze man gezien? U bent heilig en rechtvaardig en U keurt de dingen die hij deed af. Waarom corrigeerde U hem niet, in plaats van hem te zegenen nadat hij gestolen en bedrogen had?"
God zag iets in Jakobs hart dat Zijn grote liefde [voor Jacob] voortbracht en een verlangen om hem te zegenen. We lezen: "Ik woon in de hoge hemel en in het heilige, en bij de verbrijzelde en nederige van geest" (Jesaja 57:15) en God wist dat Jacob een berouwvolle en gebroken geest had.
We hebben gehoord dat, hoewel mensen naar het uiterlijk kijken, God altijd naar het hart kijkt. Hij wist dat iets in het hart van Jakob bereid was om veranderd te worden.
Precies wat God in ons zoekt!