Paulus, een voorganger, een ouderling en een apostel, was een kerk in Korinthe begonnen. Hij gaf veel om de mensen in zijn gemeente en had een speciale boodschap voor hen: "En al zou ik al mijn bezittingen uitdelen tot levensonderhoud van de armen, en al zou ik mijn lichaam overgeven om verbrand te worden, maar ik had de liefde niet, het baatte mij niets" (1 Korinthe 13:3).
Paulus onderwees vaak in doctrines, maar op dit moment sprak hij rechtstreeks met 'familie' - de mensen die lokaal bij elkaar kwamen. Hij deed een beroep op hen om gezonde gelovigen te worden en hij wilde hen verzekeren dat hij buitengewoon veel van hen hield - zoals ze elkaar lief behoorden te hebben. De wereld is vol verdeeldheid en afwijzing, dus nieuwe gelovigen moeten iets heel anders tegenkomen in de kerk.
Voor sommigen is het gemakkelijker om de inwoners van Afrika of India of China lief te hebben, dan om anderen in de Gemeente lief te hebben. Mensen hebben problemen en ze zijn niet altijd trouw en liefdevol en vergevingsgezind. Dus soms is het moeilijk om in Christus’ liefde voor hen te blijven - maar dat is wel waartoe God ons oproept. En dat is waar Paulus het over heeft. Je kunt jezelf uitleven in je stad met de passie en ijver van een zendeling, maar als je niet van mensen om je heen houdt, is dat allemaal niet effectief.
We kunnen bekeerlingen tot het christendom maken, maar in onze harten moeten we liefde voor elkaar hebben. Ik verlang ernaar dat alle christenen een evangelische, vurige passie hebben om de verlorenen en armen en behoeftigen te bereiken, maar ik verlang er ook naar om ze vervuld met liefde te zien. Hoe meer we ernaar streven om het Lichaam van Christus te zijn waar Paulus hier over leert, hoe gezonder de kerk wordt en hoe gezonder nieuwe discipelen worden.
Gezondheid is besmettelijk, net zoals ziekte besmettelijk is, dus laten we ons inspannen om de liefde en vreugde van de Heere aan de mensen om ons heen te verspreiden.