"Ja, wij hadden voor ons eigen besef het doodvonnis zelf al ontvangen, opdat wij niet op onszelf zouden vertrouwen, maar op God, Die de doden opwekt." (2 Korinthe 1:9). De apostel Paulus schreef die woorden toen hij zijn dieptepunt had bereikt. Hij zei in wezen: "De Heere bracht me aan het einde van alle menselijke hulp. Het was een plek zo hopeloos, dat alleen de God van de opstandingskracht mij kon redden!"
God laat soms toe dat je in diep lijden komt, tot het niet erger kan, zodat je alle vertrouwen in je vermogen om jezelf te redden verliest. Wat een prachtige plek om te zijn - aan het einde van je eigen mogelijkheden. Maar het klinkt niet zo geweldig, toch? Vooral in een cultuur die het concept van zelfredzaamheid met de paplepel ingegoten krijgt. We hebben talloze boeken geschreven over hoe om te gaan met problemen, eenzaamheid, verdriet, verleiding. Maar het is allemaal gefocust op ons vlees, ons vermogen om onszelf uit onze moeilijkheden te bevrijden.
Geliefden, hoe vaak heb je geprobeerd om je problemen zelf op te lossen? Misschien ben je overspoeld met verleidingen, die je overweldigden tot op het punt dat je riep: "O God, U weet dat ik U met heel mijn hart liefheb, maar ik kom erg in de verleiding. Ik veracht dit, Heere. Ik begrijp het gewoon niet!"
Ik heb een kostbare les geleerd gedurende al mijn beproevingen: ik vond de weg van ontsnapping! "Meer dan een menselijke verzoeking is u niet overkomen. En God is getrouw: Hij zal niet toelaten dat u verzocht wordt boven wat u aankunt, maar Hij zal met de verzoeking ook de uitkomst geven om die te kunnen doorstaan."(1 Korinthe 10:13).
Wat is de ontsnappingsroute? Als je aan het eind van je eigen kracht komt en jezelf radicaal naar God keert. Je zegt: "Ik vertrouw niet meer in mezelf. Heere, ik leg alles op U en ik vertrouw U volledig. Ik weet dat U mijn lijden op Uw tijd en wijze zult beëindigen!”