Ik heb me nooit hulpelozer en angstiger gevoeld dan toen we terugkeerden naar New York City om Times Square Church te starten. Opnieuw waren we onderworpen aan de agenda’s van verhuurders en het bouwwerk van uitvoerders. Toen ik moest wachten werd ik ongeduldig en huilde: "Heere, er is zo veel te doen in New York en zo weinig tijd. Hoe lang moeten we wachten?"
Steeds antwoordde God me geduldig: "David, vertrouw je op mij? Wacht dan."
Je kent de uitdrukking:’het venijn zit in de staart.' Ik kan van de jaren in mijn bediening getuigen dat de meest beproevende periode altijd net voor Gods verlossing is.
Er zijn ernstige implicaties wanneer we niet wachten op Gods handelen. In feite verwaarlozen we God in dit soort situaties vaak. Saul deed dit toen hij ongeduldig begon te handelen (zie 1 Samuël 13). Hij zei in essentie: 'God heeft me gestuurd om zijn werk te doen, maar nu heeft hij me verlaten en ik moet het allemaal maar zelf uitzoeken. Dingen lopen uit de hand en alles zal binnenkort helemaal hopeloos zijn.'
Beschrijft dit hoe jij zelf bij tijden denkt? Ons is opgedragen om op de Heere te wachten en hem te vertrouwen om onze verlossing uit te werken. Maar als onze innerlijke deadline voorbij gaat, groeit onze boosheid op God en gaan we er alleen op uit. Door op Hem vooruit te lopen, verklaren we: 'God geeft niets om mij. Biddend op Hem wachten werkt niet. Zijn Woord kan niet worden vertrouwd.'
Toch heeft God ons de verantwoordelijkheid gegeven om biddend op hem te wachten. Vertrouw Hem en zeg: "De Heere houdt zijn woord, dus ik raak niet in paniek. God heeft me gezegd dat ik moet wachten op Zijn richting - en ik zal wachten. Laat God waarachtig zijn en ieder mens een leugenaar!" Laten wij in onze beproevingen gevonden worden met die hartsgesteldheid. Niet in paniek, maar in vertrouwen!