De apostel Paulus was een onverschrokken persoon. Hoe vond hij zo'n vertrouwen en vreugde te midden van moeilijkheden, onzekerheid en tegenstand? En hoe kunnen wij hetzelfde vinden in de tijd waarin wij leven?
Ten eerste, als je mee lijdt met het leed van anderen, zal God je vreugde brengen! Veel mensen lijden vandaag de dag vanwege iets - een verloren baan; een verwarde of verslagen echtgenoot; een slepende ziekte; een geliefde die worstelt met armoede.
We lezen in Filippenzen 1:1: "Paulus en Timotheüs, dienstknechten van Jezus Christus". Paulus zei: "Ik ben een slaaf, helemaal verkocht. Christus is mijn alles." En dan gaat hij verder met een grotere groep: ”aan al de heiligen in Christus Jezus die in Filippi zijn, met de opzieners en diakenen."
Ik vind dit mooi, omdat hij net tien jaar eerder de kerk in Filippi was begonnen met alleen een cipier, een vrouw en een slavin. De kerk had nu ouderlingen, diakenen en opzieners. Er was structuur, orde en vitaliteit!
En dan zegt hij in vers 2: "genade zij u en vrede van God." Hier zet hij de toon voor ons te midden van al onze beproevingen. Hij roept ons op om te vertrouwen op de genade en de vrede die uit slechts één bron komen, God de Vader en de Heere Jezus Christus.
"Ik dank mijn God, telkens wanneer ik aan u denk – in elk gebed van mij voor u allen bid ik altijd met blijdschap –" (Filippenzen 1:3-4).
Ik vind het bijzonder dat hij zegt: "Ik herinner me jullie allemaal." Soms onthouden we er slechts enkele toch? Soms willen we niet bidden voor onze vijanden, degenen die ons pijn hebben gedaan of ons hebben mishandeld - moeilijke mensen in de kerk of in onze familie. Maar Paulus zegt: "Ik bid voor jullie allemaal en als ik bid, bid ik met blijdschap."