De apostel Paulus had een bepaald doel, een visie, een missie - Gods missie. Zijn doelbewustheid, zorgde ervoor dat hij altijd vooruitging. Hij wist dat hij met veel ontberingen zou worden geconfronteerd, maar hij leerde dat je veel leed kunt doorstaan wanneer je je hart gericht hebt op een doel. Als je hart op gemak is ingesteld, kun je helemaal geen lijden verdragen.
Nadat Paulus jarenlang in de bediening had gezeten, besloot hij: "Het is nog niet voorbij. Ik moet nog meer doen. Er brandt iets in mijn hart, een passie in mijn ziel om het evangelie te verkondigen. Ik wil naar Rome." Hij wilde het episch centrum van zijn wereld binnengaan met het goede nieuws. Zelfs voor Caesar zelf.
"En toen besloten was dat wij naar Italië zouden varen ... was de wind ons tegen" (zie Handelingen 27: 1 en 4).
Paulus koos ervoor om te vertrekken, ondanks mogelijke ontberingen, die eigenlijk meteen begonnen. De matrozen stuitten op slecht weer en Paulus waarschuwde de andere mannen in het schip dat ze hun reis moesten stoppen, omdat rampspoed en verlies op hen wachtten. Maar hij werd overstemd door de anderen in het schip en er deed zich daadwerkelijk een ramp voor (zie Handelingen 17: 10-20). Hoewel ze geconfronteerd werden met stormen en de lading van het schip moesten verminderen, wist Paulus dat hij duidelijk de stem van God had gehoord en wist dat God hem een manier zou bieden om zijn doel te bereiken. Paulus had de dingen kunnen overdenken en zich terugtrekken - maar hij wilde niet stoppen!
Je hebt misschien iets soortgelijks in je eigen leven meegemaakt. Je weet dat je van God gehoord hebt om iets voor Hem te doen en je begint aan de reis. Maar zodra je daadwerkelijk begint met het verkondigen van de Naam van Jezus en het winnen van zielen, krijg je de wind op een dramatische manier tegen. Satan haat het wanneer we zielen winnen! Je zult misschien ten strijde moeten trekken tegen vele machten van de duisternis, maar je zult je strijd winnen en je zult Jezus verheerlijkt zien worden.