Nadat Adam en Eva de verboden vrucht aten in de Hof van Eden, verborgen ze zich voor God. Toen zagen zij Hem in de koelte van de dag in de tuin lopen (Genesis 3:8). Nadat David had gezondigd met de vrouw van één van zijn belangrijkste militairen en er vervolgens voor had gezorgd dat de man in de strijd werd gedood, zodat hij diezelfde vrouw kon trouwen, zien we dat David zich terugtrok in zichzelf. Hij weigerde de strijd aan te gaan en verborg zich in het paleis. Hij was al zijn strijdbaarheid kwijt en was bang om God te moeten zien met een niet beleden zonde.
David heeft nooit gedacht dat hij weg zou komen met de zonde; integendeel, hij was een zeer verontruste, door schuldgevoel geplaagde man, die uit de angst van zijn hart schreef: "Verwerp mij niet van voor Uw aangezicht en neem Uw Heilige Geest niet van mij weg. Geef mij de vreugde over Uw heil terug." (Psalm 51:13-14).
In het geval van Adam en Eva en ook David, waren Gods overvloedige zegeningen duidelijk, maar de zonde sloop binnen. Ze verborgen zich voor God vanwege hun schuld, maar hun liefhebbende Vader achtervolgde hen door Zijn grote liefde. Hij bracht hen terug in gemeenschap met Hem.
Ook als jij voor God wegrent vanwege niet beleden zonden, ziet Hij je doodsangst en treurt erover. Hij vindt het niet leuk om je pijn te zien lijden en Hij zal de eerste stap zetten om je weer met Zijn hart te verzoenen. Hij kan iemand sturen om je te bestraffen en uit te dagen, zoals Hij de profeet Nathan naar koning David stuurde (2 Samuël 12:1-15), of Hij kan een ander middel gebruiken. Maar Zijn liefde voor jou, zal Hem niet toestaan dat Hij niets doet en jou maar laat begaan.
De genade van God gaat mij volledig boven mijn pet! Maar als je voor Hem gebroken bent, ook al kunnen er pijnlijke gevolgen zijn als gevolg van je zonden; Zijn genade stelt je in staat uit de schaduw te komen en je gemeenschap met Hem te hernieuwen.