Volgens Jesus, is Christus en die Kerk een in God se oë. Paulus illustreer dit met die analogie van ‘n menslike liggaam. Hy sê Christus is die hoof en ons is sy liggaam – been van sy been, vlees van sy vlees. “En Hy het alle dinge onder sy voete onderwerp en Hom as Hoof bo alle dinge aan die gemeente gegee, wat sy liggaam is, die volheid van Hom wat alles in almal vervul” (Efésiërs 1:22-23). “Want ons is lede van sy liggaam, van sy vlees en van sy bene” (Efésiërs 5:30).
Die implikasie hier is dat toe die Vader Jesus voor die ewigheid liefgehad het, het Hy ons ook liefgehad. Trouens, toe die mens nog net ‘n gedagte in God se ewige verstand was, het die Here reeds ons dele getel en ons verlossing beplan: “Soos Hy ons in Hom uitverkies het voor die grondlegging van die wêreld om heilig en sonder gebrek voor Hom in liefde te wees” (Efésiërs 1:4).
In die Psalms skryf Dawid dat God hom liefgehad het terwyl hy steeds in die baarmoeder was. “Ja, U is dit wat my uit die moederskoot uitgetrek het, wat my veilig laat rus het aan my moeders se bors. Aan U is ek oorgegee van die geboorte af; van die skoot van my moeder af is U my God” (Psalm 22:10-11).
“U oë het my ongevormde klomp gesien; en in u boek is hulle almal op geskrywe: dae dat alles bepaal was, toe nog geeneen van hulle daar was nie” (Psalm 139:16). Dawid sê in wese, “Selfs voor ek gevorm was, het U my geken, Here. U het al my dele voor die tyd gemerk.”
God het jou liefgehad voor die wêreld begin het en daar is geen einde aan daardie liefde nie. “En ons het die liefde wat God tot ons het, leer ken en geglo. God is liefde en hy wat in die liefde bly, bly in God en God in hom” (1 Johannes 4:16). As ons in God bly, kan ons verwag dat sy liefde elke dag vir ons nuut sal wees. Wat ‘n wonderlike gedagte! Selfs al is jy in een of ander onrus, kan jy weet dat deur dit alles heen, het die Vader jou steeds lief.