Jesaja 6 bevat ‘n beroemde glorieryke gedeelte oor Jesus: “Ek [het] die Here sien sit op ‘n hoë en verhewe troon, terwyl sy soom die tempel gevul het” (Jesaja 6:1). Toe ek grootgeword het, het ek hierdie beeld van die Here in my gedagtes gehad – dat Hy ver weg op ‘n plek was, verwyderd van my, ‘n entiteit wat ek moes aanspreek in die taal van die Kings James Bybel, as “Thee” en “Thou.”
Wat het ons verhewe, heilige God egter te sê oor ons nederige, sondige mense wat Hom volg? Jesaja sê vir ons: “Want so sê die Hoë en Verhewene wat in die ewigheid woon. Heilig is sy Naam: Ek woon in die hoogte en in die heilige plek en by die verbryselde en nederige van gees, om te laat herlewe die gees van die nederiges en te laat herlewe die hart van die verbryseldes” (Jesaja 57:15). Ja, ons Vader is heilig, majestueus en glorieryk – maar Hy het Homself verneder om te woon in ons nederige, sondebevlekte harte.
Ek dink elke kind ken instinktief die verskil tussen godsdiens haat en Jesus liefhê. Eendag, toe my dogter jonk was, het sy opgeskiet tussen die blaaie van die koerant wat ek gelees het. Ek was moeg en het haar met my skoen weggestoot en wou net ‘n paar minute hê om te ontspan voor ek wou werk aan die preek wat ek moes hê vir die volgende Sondag. Maar sy het aanhou opskiet en gesê, “Pappa, ek wil jou iets vertel.” Ek het haar net aanhou wegstoot en gedink aan die horlosie wat wegtik aan my ontspanning. Hierdie heer-en-weer het einde gekry toe ek uiteindelik gesê het, “Skat, wat wil jy vir my sê?” Sy het geantwoord, “Ek is lief vir jou.”
Sy het die verskil tussen godsdiens – my perfeksionisme as ‘n prediker – en ‘n liefdevolle Jesus geken, wat sy aan my gedemonstreer het. God se Woord maak dit duidelik Hy wil hê ons moet Hom nader soos my dogter het – uitroep na ons “Pappa,” Abba, wat naby is, nie ver of buite ons bereik nie.