Ni kweli kwamba Yesu aliwaambia wanafunzi wake, "Mtu yeyote akitaka kunifata, na ajikane mwenyewe, na ajitwike msalaba wake kila siku, na anifuate" (Luka 9:23). Lakini Yesu akaanguka chini ya mzigo wa msalaba wake, kwa kuchoka, na hakuweza kubeba hatua nyingine. Yohana alisema, "Naye, akibeba msalaba wake, akatoka mahali paitwa ... Golgotha" (Yohana 19:17). Biblia haituambia ulefu wa mahali ambapoYesu alibeba msalaba wake, lakini tunajua kwamba Simoni, Mkirene, alilazimika kuichukua na kuichukua mahali pa kusulubiwa (ona Mathayo 27:32).
Yesu alikuwa amefikia mwisho wa uvumilivu wake; baada ya yote, kuna mtu mmoja tu anayeweza kuchukua kabla ya kufika kwenye hatua ya mwisho, na msalaba wa Yesu ulikuwa mzito sana kwa kubeba. Kwa hiyo, hii ina maana gani kwetu? Je, Mbwana wetu angetaka sisi tufanye kitu ambacho yeye hakuwezi kufanya?
Yesu anajua hasa anachosema wakati anatuita "kuchukua msalaba wetu na kumfuata." Anaelewa uchungu, kutowez, mzigo ambao misalaba inaounda. Anakumbuka msalaba wake mwenyewe na anajua hatuwezi kubeba msalaba wetu njia yote kwa nguvu zetu wenyewe.
Kuna ukweli uliofichika hapa ambao ni wenye nguvu sana na unajenga, unaweza kubadilisha jinsi tunavyoona matatizo yetu yote na maumivu yetu. Na ingawa inaonekana karibu ya kutoeshimu mambo matakatifu kwa kufikiri kuwa Yesu hakuwa na msalaba wake mwenyewe, hiyo ndiyo kweli. Nini hii inamaanisha kwetu leo ni kwamba Yesu, ambaye huguswa na hisia za udhaifu wetu, alipitia kwa kile kinachokuwa udhaifu, akakata tamaa na hakuweza kuendelea bila msaada. Alijaribiwa pande zote tu kama sisi.
Jaribu kwa ajili yetu sio kushindwa, si kwa kuweka msalaba kwa sababu ya udhaifu; majaribu halisi ni katika kujaribu kuchukua msalaba huo na kuubeba kwa nguvu zetu zenyewe. Yesu alisema, "Neema yangu yakutosha, kwa maana uwezo wangu hutimilika katika udhaifu" (2 Wakorintho 12:9)