Yesu alisimulia mfano wa mpotevu kama chombo cha kufundisha ili kupata ukweli mkuu. Mfano huu hauhusu tu msamaha wa mtu aliyepotea. Hata zaidi, ni kuhusu furaha ya baba anayemsalimu mwanawe.
Unajua hadithi. Kijana mmoja alichukua sehemu yake ya urithi wa baba yake na kuifuja kwa maisha machafu. Aliishia kuvunjika, kuharibiwa katika afya na roho. Katika hali yake ya chini kabisa, aliamua kurudi kwa baba yake. Maandiko yanatuambia, “Akaondoka, akaenda kwa baba yake. Lakini alipokuwa angali mbali, baba yake alimwona, akamwonea huruma, akakimbia na kumwangukia shingoni, akambusu” (Luka 15:20).
Kumbuka kwamba hakuna kitu kilichozuia msamaha wa baba huyu kwa kijana. Hakukuwa na jambo lolote mvulana huyu alipaswa kufanya, hata kuungama dhambi zake, kwa sababu baba alikuwa tayari amefanya mpango wa upatanisho. Baba alimkimbilia mwanawe na kumkumbatia mara tu alipomwona mvulana akija njiani. Ukweli ni kwamba msamaha sio tatizo kwa baba yeyote mwenye upendo. Vivyo hivyo, Baba yetu wa mbinguni hana shida anapomwona mtoto aliyetubu. Msamaha sio suala katika mfano huu.
Kwa kweli, Yesu anaweka wazi kwamba haitoshi kwa mwana mpotevu kusamehewa tu. Baba hakumkumbatia mwanawe ili tu kumsamehe na kumwacha aende zake. Hapana, baba huyo alitamani sana kurejeshwa kwa mwana wake. Alitaka kampuni ya mtoto wake, uwepo wake, na ushirika.
Ingawa mwana mpotevu alisamehewa na kupendelewa kwa mara nyingine tena, bado hakuwa ametulia katika nyumba ya baba yake. Hapo ndipo baba angeridhika, furaha yake ilitimia pale mwanawe alipoletwa katika kampuni yake. Hilo ndilo suala katika mfano huu.
Kwa macho ya baba, mwana huyu ambaye alikuwa amerudi nyumbani alikuwa mtu mpya. Zamani zake hazitaletwa tena. Baba alikuwa akisema, kwa asili, "Ninavyohusika, mzee umekufa. Sasa, tembea nami kama mtu mpya. Hayo ni makadirio yangu kwako. Hakuna haja ya wewe kuishi chini ya hatia. Usiendelee kuzungumza juu ya dhambi yako, kutostahili kwako. Tatizo la dhambi limetatuliwa. Sasa, njoo kwa ujasiri mbele yangu na ushiriki rehema na neema yangu. Ninafurahiya wewe!”