Nina rafiki ambaye nimemjua kwa miaka 20-kitu, na alikuwa na huduma ya kushangaza. Ilikuwa inakua haraka. Alinunua jengo la ofisi na alikuwa akiongeza kwa hiyo. Watu walikuwa wakimjia Kristo. Alikuwa na milango iliyo wazi ya kuhubiri kote nchini.
Karibu wakati huu, baadhi ya maombi yake yanaonekana kuanza kujibiwa. Alikuwa akitarajia vitu fulani kutokea katika huduma yake, na hawakufanya hivyo. Baada ya hapo, yeye na timu yake walianza kupata shida. Kijarida chake kilifuata kilikuwa kikiacha, na kisha utoaji kwa ushirika wake wa injili ulianza kupungua. Alikuwa akipokea mialiko machache na machache ya kuzungumza kote nchini.
Badala ya kusema “Mungu, unajenga, na unabomoa. Ni huduma yako, chochote ambacho ungekuwa nacho” alianza kuwa na uchungu. Kila wakati nilipokutana naye kwa chakula cha mchana, nilikuwa nikiona mabadiliko haya ndani yake.
Mwishowe, rafiki yangu aliacha huduma kabisa, na akaiacha ikipigwa, kukatishwa tamaa na kuumizwa. Alijaribu kuificha kwa ucheshi, lakini alikuwa amejali sana kwamba ilikuwa ngumu kuwa karibu naye. Alikuwa amehama kutoka kuamini Mungu angefanya mambo makubwa hadi karibu kuamini chochote kutoka kwa Mungu tena. Sio yeye tu, ingawa. Kwa viwango tofauti, wengi wetu tumeruhusu tamaa na wasiwasi kutumbukia moyoni mwetu.
Moto mkali wa imani ambao tuliwahi kushikilia moyoni mwetu umepungua. Ujasiri kwa Mungu anayetembea kwa nguvu na anayeweza kukuinua umedhoofishwa. Lazima tukumbuke kile Yesu alituahidi, “Katika ulimwengu mtakuwa na dhiki. Lakini jipe moyo; Mimi nimeushinda ulimwengu” (Yohana 16:33).
Tunapopigwa chini na kuhisi mbegu ya wasiwasi inakua mizizi, tunapaswa kugeukia aya hii: “Wacha tufikirie jinsi ya kuchocheana kwa upendo na kazi njema, bila kupuuza kukutana pamoja, kama ilivyo tabia ya wengine. lakini tutiane moyo, na zaidi kwa kadiri mnavyoona ile Siku inakaribia” (Waebrania 10:24-25).
Hatupaswi kuruhusu uchungu dhidi ya Mungu usonge mpango wake maishani mwetu. Lazima tukumbuke ahadi zake na kutiana moyo kamwe tusikate tamaa.