Hoe kunnen we een beeld van Jezus zijn voor mensen die honger en dorst hebben? Eén van de belangrijkste manieren is volgens mij om een geest van vrijgevigheid te hebben. Zodat we vrijgevig zijn aan mensen in nood.
"Verder maken wij u bekend, broeders, de genade van God die in de gemeenten van Macedonië gegeven is, namelijk dat, te midden van veel beproeving door verdrukking, de overvloed van hun blijdschap en hun buitengewoon diepe armoede in overvloedige mate geleid hebben tot de rijkdom van hun vrijgevigheid." (2 Korintiërs 8:1-2). Paulus zei: "Ik wil dat je weet van deze genade van God." Paulus spreekt tot zijn kerk over vrijgevigheid, een genade om aan anderen te geven, zelfs in een tijd van zware beproeving. Hij begon met te zeggen dat de Macedonische kerk leed, maar ze konden opstaan en tegemoet komen aan de behoeften van anderen, zelfs in hun eigen crisissituaties, dankzij Gods genade.
Dit lijkt een tegenstrijdigheid te zijn. In een tijd van grote beproeving - in dit geval was het een hongersnood - konden de mensen grote blijdschap in hun hart hebben. En ze toonden ook grote vrijgevigheid tijdens hun extreme armoede. Ze wachtten niet tot ze overvloed hadden voordat ze begonnen te geven. Nee, ze gaven vanuit hun behoeftigheid en hadden een "overvloed aan vreugde" om dat te doen.
Vers 3 zegt: "Want, zo getuig ik, zij gaven naar vermogen, ja, boven vermogen, en uit eigen beweging." Deze mensen gaven niet uit een gevoel van plicht of verplichting. Ze deden het omdat het in hun hart lag om dat te doen.
Wanneer de Geest van God je hart aanraakt, kun je de behoeften van anderen zien. Hij opent je ogen voor de realiteit dat je je geen zorgen hoeft te maken over je eigen financiën en dat je feitelijk in perioden dat je zelf gebrek hebt, met anderen kunt delen. Met andere woorden, je kunt de genade van vrijgevigheid beoefenen dankzij Zijn kracht die in jou werkt.
Moge de Heilige Geest ons gevoelig maken voor de behoeften van anderen, ongeacht onze eigen situatie, hetzij positief danwel negatief.