Afrikaans Devotionals

Moeder Teresa het eenkeer gesê: “Bly waar jy is. Kry jou eie Kalkutta. Vind die siekes, hulle wat ly en die eensames net daar waar jy is, in julle eie huise en in julle eie gesinne, in julle werkplekke en in julle skole. Jy kan Calcutta oor die hele wêreld vind, as jy die oë het om te sien. Oral, waar jy ook al gaan, kry jy mense wat ongewens, ongeliefd, onversorgd, verwerp deur die samelewing, heeltemal vergete en heeltemal alleen gelaat is. Help een persoon op 'n slag en begin altyd by die persoon naaste aan jou.” 

“Hulle sal na opsien na My vir wie hulle deurboor het, en hulle sal oor Hom rouklaag” (Sagaria 12:10, AFR53).

Ons hoor dikwels sendelinge praat van groot herlewings regoor die wêreld. In alle gevalle is die "gees van gebed" gekoppel aan die oes. In Viëtnam, China, Siberië, die Amasone, Afrika en talle ander plekke, bid God se kinders met vuur en ywer, smeek en roep tot God, soek sy aangesig, reken met sonde af en bekeer hulle tot geregtigheid.

Die woord "smekinge" (sien Sagaria 12:10) word in die Bybel net gebruik om 'n uitroep of gebed aan te dui wat uitgespreek word. Met ander woorde, dit is nie privaat of meditatief nie; smeking het met die stem te doen.

Die Hebreeuse woord vir smeking dui op "'n olyftak toegedraai met wol, of 'n soort lap, geswaai deur 'n smeker wat vrede of oorgawe soek". Dit is “takke van smeking” genoem. Eenvoudig gestel, dit was vlae wat in die openbaar 'n kreet van totale, onvoorwaardelike oorgawe beteken het.

Die Bybel sê dat die Heilige Gees uitgestort sal word as “...die Gees van genade en smekinge” (Sagaria 12:10, AFR53).

Hoe meer ek God nastreef, hoe meer ek sy natuur en karakter leer ken, hoe meer verander dit my lewe. Sy heerlikheid in my lewe neem toe elke keer as ek Hom soek. Dit is nie 'n eenmalige gebeurtenis nie; dis eerder elke oomblik van elke dag. 'n Lid van my personeel het dit onlangs so gestel: "Om met God te wandel is 'n daaglikse, onophoudelike, lewenslange strewe na Hom."

Op die oog af, was Paulus 'n gebroke en gedane man aan die einde van sy bediening waar hy diep in 'n onwelriekende ondergrondse sel gelê het, omring deur die wreedste misdadigers. Dit was daar waar hy geskryf het: "Ek dank my God elke maal as ek aan julle dink – en ek bid altyd in al my gebede vir julle almal met blydskap – oor julle gemeenskap aan die evangelie van die eerste dag af tot nou" (Filippense 1:3-5, AFR53).

God se volk in Juda het 'n probleem gehad; hulle het getwyfel aan sy gewilligheid en krag om mense wat in afvalligheid en afgodediens vasgevang was, te verlos. “Maar hulle sê: Dit is tevergeefs; bekeer julle tog, elkeen van sy verkeerde weg, en maak julle weë en julle handelinge goed” (Jeremia 18:12, AFR53). Juda het gedink: “Ons het te ver gegaan en daar is geen omdraaikans nie. Ons het die Here verlaat, Hom bespot, eenkant toe gestoot en Hom sleg behandel. Dit is te laat.

Toe ek die eerste keer met hierdie bediening begin het, het ek in kerke regoor Amerika gepraat en gewaarsku teen die morele grondverskuiwing wat sou kom. Ek het vir mense in Iowa, Oklahoma en al die suidelike state gesê dat dwelms selfs die kleinste gehuggie sou tref. Handelaars sou in skole en op speelgronde verskyn, nie net in donker stegies nie. Ek het gewaarsku teen blatante homoseksualiteit met naakparades wat in ons stede plaasvind, en ek het geprofeteer dat naaktheid en seksuele dade op spitstyd-televisie uitgesaai sou word.

Kan ons gereed wees vir herlewing as ons glo dat alle hoop verlore is, dat ons ons dag van genade weggesondig het en niks anders as oordeel oorbly nie? Ons kan nie geloof hê vir 'n herlewing voordat ons oortuig is dat God steeds sy Gees op ons wil uitstort nie.