God het aan die profeet Sagaría belowe dat Hy in die laaste dae ‘n beskermende muur van vuur rondom sy volk sal wees: “En Ek sal vir hom wees, spreek die Here, ‘n vurige muur rondom en tot heerlikheid daar binne-in” (Sagaría 2:5). Net so, het Jesaja getuig: “En daar sal ‘n afdak wees vir ‘n skaduwee bedags teen die hitte en vir ‘n skuilplek en toevlug teen die stortbui en die reën” (Jesaja 4:6).
“My sonde het ek U bekend gemaak, en my ongeregtigheid het ek nie bedek nie. Ek het gesê: Ek wil aan die HERE my oortredinge bely; en Ú het die ongeregtigheid van my sonde vergewe” (Psalm 32:5).
Dawid was ‘n man wat geweet het hoe om hom te bekeer. Hy het heeltyd sy hart voor God deursoek en was gou om uit te roep, “Ek het gesondig, Here. Ek het gebed nodig.”
God het aan Sy volk ‘n heerlike, onbegryplike rus beloof wat vrede en versekering vir die siel insluit. Die Here het hierdie wonderlike rus vir die kinders van Israel aangebied – ‘n lewe van blydskap en oorwinning, sonder vrees, skuld of veroordeling – maar tot by die tyd van Christus, het geen gelowige geslag ooit ten volle in hierdie geseënde belofte gelewe nie. Soos die Bybel dit baie duidelik maak, hulle het dit nooit ontvang nie, weens hulle ongeloof: “...dat hulle deur ongeloof nie kon ingaan nie” (Hebreërs 3:19).
Liefde, vrees, gehoorsaamheid – wanneer dit daarop neerkom om saam met God wandel, is hierdie drie onafskeidbaar want jy kan nie die een sonder die ander twee doen nie.
“[Hy] wat ons gered en geroep het met ’n heilige roeping, nie volgens ons werke nie, maar volgens sy eie voorneme en genade wat ons van ewigheid af in Christus Jesus geskenk is” (2 Timótheüs 1:9).
Elke gelowige het ‘n hoë roeping van die Here, en God belowe dat as ons in geloof optree en Hom vertrou, sal Hy daardie plan in vervulling bring. Maar soos elkeen wat vir enige tydperk saam met Jesus gewandel het kan getuig, beteken dit dat ons as gevolg van ons roeping, hindernisse langs die pad sal teëkom.
Jesus het gesê, “Vrede laat Ek vir julle na; my vrede gee Ek vir julle. Julle moet nie ontsteld wees nie, en julle moet nie bang wees nie” (Johannes 14:27).
Talle Christene het bekommerde harte en sommige leef in vrees, heimlik geteister deur paniek, onrus en slapelose nagte. Vir baie, kom en gaan vrede, en dit laat hulle bekommerd, rusteloos en voos van spanning. Sagaria het egter geprofeteer dat die Messias sou kom “dat ons, gered uit die hand van vyande, Hom onbevrees kan dien in vroomheid en opregtheid al die dae van ons lewe” (Lukas1:74-75).
God het die mens geskep om gemeenskap met Hom te hê. Sy ewige voorneme was dat die mens deel sou hê aan sy Drie-enige gemeenskap van liefde, aanvaarding, teerheid en ware kennis van mekaar. Sonde het die wêreld binnegekom en hierdie hele verhoudingskonsep vernietig, en saam met sonde, het skande, vervreemding, skeiding en hopeloosheid gekom. Maar toe het Christus op die toneel verskyn!
Koning Dawid het gesê, “Groot dinge het U gedoen, Here my God — u wonders en gedagtes vir ons; niemand kan met U vergelyk word nie. Wil ek dit verkondig en uitspreek, dan is dit te veel om te vertel” (Psalm 40:6).
“Hoe kosbaar is dan vir my u gedagtes, o God!” (Psalm 139:17).