Lukas 15:3-7 praat van die herder wat sy kudde van 99 skape agterlaat om na een verlore skaap te soek, en ons fokus gewoonlik op die verlore skaap, maar wat van die ander wat agtergebly het?
Ek verbeel my dat daar uit daardie 100 skape waarskynlik drie of vier was wat altyd reg by die herder se knieë was, waar hy ook al gegaan het. Dit was die skape wat gedink het: “Man, ons los jou nie.” Hulle het geweet hoe laat die herder die oggend wakker geword het, en as hy om 06:00 wakker geword het, dan was dit die skape om 05:59 wat teen sy arm gedruk het. Dit was die skape wat sou oplet die oomblik as die herder skrik en dan begin blêr.
Dit is die skape wat ywerige soekers is. Hulle ken nie net die Here se stem soos die meeste ander skape nie, maar hulle is ook lief daarvoor om in sy teenwoordigheid te wees.
Wanneer daardie een skaap dus afdwaal, gaan die herder uit om hom te soek, en hy laat die skape wat hom ywerig soek (kortstondig) agter. Het jy dit al opgemerk, die van julle wat God ywerig soek? Soms wonder jy, “Waarheen het Hy gegaan? Ek het Hom gevolg; Ek was naby Hom. Ek het sy teenwoordigheid ervaar en nou kan ek nie.”
Hoeveel keer het Jesus sy dissipels alleen gelos om tyd saam met God deur te bring of met iemand te praat wat sosiaal verstote was? Hy het altyd weer sy dissipels gevind, of hulle het Hom gevind, maar gewoonlik was dit onder omstandighede wat hulle laat wonder het: “Wat doen Hy nou?”
God is besig met sy sake en sy saak is om Homself te verheerlik deur die verlossing van sy kinders. Hy gaan agter die verlore skaap aan. Meer dikwels gebeur dit op maniere wat selfs ons, wat Hom nougeset volg, nie verstaan nie. Dit is die oomblikke wanneer ons geloof beproef en gesuiwer word, om te bly vertrou dat, al verstaan ons nie sy werke nie of al lyk dit asof Hy ons verlaat, ons Herder genadig en regverdig is.