In die boek 1 Korinthiërs, reageer Paulus op 'n brief wat hy ontvang het van 'n Korinthiese Christelike gesin wat probleme in die kerk aangemeld het.
'n Deel van sy brief sê: “Sommige, nog altyd bewus van die afgod, eet dit as ‘n afgodsoffer, en hulle gewete, was swak is, word besoedel. Maar die voedsel bring ons nie nader by God nie; want as ons eet, het ons nie oorvloed nie, en as ons nie eet nie, ly ons geen gebrek nie. Maar pas op dat hierdie vryheid van julle nie miskien ‘n struikelblok word vir die wat swak is nie” (1 Korinthiërs 8:7-9, AFR53).
Baie kommentare sê dat hierdie hoofstuk daaroor gaan dat die sterk Christene die swak Christene tevrede moet stel, en dat die interpretasie impliseer dat Paulus vir hierdie swak Christene moet sê: “Kom nou, ouens, word groot. Begin vleis eet wat aan afgode geoffer is. Dit is nie iets ernstigs nie. Gaan in die kroeë en tempels in. Spandeer julle tyd met hierdie verskillende dinge. Dit is goed vir julle. Kom nou! ”
Dit is eintlik die teenoorgestelde van wat Paulus sê.
As gevolg van hul vorige verbintenisse, sal sekere gelowiges nie dieselfde dinge kan aanvaar of doen wat sekere Christene nie pla nie. Met ander woorde, hierdie “swak” gelowiges het gewoonlik na hierdie kroeë toe gegaan. Hulle het gereeld na hierdie klubs toe gegaan. Hulle was vroeër betrokke by daardie soort seksuele aktiwiteite. Hulle het met al hierdie dinge 'n kompromie aangegaan.
Skielik is daar iets in hulle hart wat sê: “Man, dit is my vorige lewe. Ek kan nie daarheen terugkeer nie.” Hulle verstaan die Woord van die Here as dit sê: “Daarom, as iemand in Christus is, is hy 'n nuwe skepsel; die ou dinge het verbygegaan, kyk, dit het alles nuut geword” (2 Korinthiërs 5:17) en wys daarop dat iemand wat na sy vorige swak keuses terugkeer, soos 'n hond is wat na sy eie braaksel teruggaan (sien Spreuke 26:11).
Hulle begryp werklik die gebed “O God, hou my gewete rein.”
Dit is nie geloof gebaseer op werke nie. Dit is nie ék wat my redding verdien deur te probeer optree soos 'n goeie, sedelike Christen nie. Dit het baie minder met sedelikheid te doen as wat dit het om die geregtigheid van Christus, wat vrylik aan ons geskenk word, te verheerlik. Paulus wou hê dat Christus-volgelinge mense moes wees wat 'n tere gewete en 'n sagte hart teenoor die Woord van die Here het. Ons is geroep om Christus te verheerlik in elke deel van ons lewens.